پاک سازی بیولوژیکی خاک های آلوده به آتیل بنزن، تولونن و نفتالین

هیدروکربن های آروماتیکی در اثر احتراق ناقص سوخت های فسیلی تولید می شوند و پس از انتشار در اتمسفر توسط نزولات جوی خاک را آلوده می کنند. مطالعات بسیاری عمل بذرافشانی میکروبی را در تجزیه هیدروکربن های آروماتیکی موثر دانسته و برخی مطالعات این عمل را در افزایش راندمان تجزیه ی بیولوژیکی موثر ندانسته اند. با توجه به یافته های متناقض، این مطالعه با هدف تعیین توانایی میکروارگانیسم های جداسازی شده از خاک های آلوده به نفت در تجزیه ی هیدروکربن های آروماتیکی به صورت جداگانه و مخلوط در سال 1383 در زنجان انجام گرفت.
در این تحقیق تجربی از نفتالین، تولوئن و اتیل بنزن به عنوان ترکیبات هیدروکربن آروماتیک شاخص استفاه شد. این مواد به عنوان تنها منبع کربن به خاک هایی که با جمعیت میکروبی جداسازی شده از مناطق آلوده تلقیح شده بودند، اضافه و پس از چهارماه، آزمون شمارش میکروبی به عنوان شاخص فعالیت های میکروبی انجام شد. میزان حذف بیولوژیکی و غیربیولوژیکی ترکیبات به روش گاز کروماتوگرافی تعیین و نتایج با استفاده از آزمون من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
میانگین تعداد کلنی های تشکیل شده در هر گرم خاک در کشت هایی که از تولوئن، اتیل بنزن و نفتالین به عنوان منبع کربن در آن ها استفاده شده بود به ترتیب 19.7 × 106، 69.4 × 105، 41.2 × 106، کلنی در هر گرم خاک بود. در کشت حاوی مخلوط این سه هیدروکربن میانگین تعداد کلنی ها در هر گرم خاک 106×34 بود. درصد حذف بیولوژیکی سه هیدروکربن آروماتیک مورد مطالعه، وقتی به طور جداگانه در معرض میکروارگانیسم های تجزیه کننده ی هیدروکربن قرار گرفتند، به ترتیب 51، 45 و 69 درصد برای تولوئن، اتیل بنزن و نفتالین بود و وقتی این ترکیبات به صورت مخلوط به محیط کشت اضافه شدند، بیشترین درصد حذف به ترتیب مربوط به نفتالین (80.1 درصد)، اتیل بنزن (65.7 درصد) و تولوئن (63.6 درصد) بود.
با جداسازی جمعیت میکروبی از خاک های آلوده به ترکیبات نفتی و تهیه ی یک مایع تلقیح می توان هیدروکربن های آروماتیک را به روش بیولوژیکی حذف نمود. از آنجا که تبخیر، یک روش مناسب در حدف هیدروکربن ها است، اصلاح خاک ها به روش هوادهی توام با روش تلقیح میکروبی روش های مناسبی جهت حذف هیدروکربن های آروماتیک از محیط خاک می باشند.