تعیین اثرات انالاپریل و لوزارتان بر روی پراکسیداسیون لیپیدی در بیماران پیوند کلیه ای با پلی مورفیسم های سیستم رنین - آنژیوتانسین

در این مطالعه بر آنیم تا اثرات انالاپریل و یا لوزارتان را بر روی پراکسیداسیون لیپیدی مطابق پلی مورفیسم های سیستم رنین - آنژیوتانسین در بیماران پیوند کلیه ای مورد ارزیابی قرار دهیم.
در این مطالعه بعد تعیین ژنوتیپ های سیستم رنین - آنژیوتانسین شامل آنزیم مبدل آنژیوتانسین (I/D)، آنژیوتانسیوژن (M235T) و رسپتور نوع 1 آنژیوتانسین II (A1166C) توسط واکنش زنجیره ای پلی مراز، 4 بیمار پیوند کلیه ای، به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول (13 بیمار) و گروه دوم (20 بیمار) به ترتیب روزانه، با انالاپریل 10 میلی گرم و لوزارتان 50 میلی گرم درمان شدند. گروه سوم به عنوان کنترل مثبت شامل 13 بیمار هر دو دارو را با همان دوز دریافت نمودند و در نهایت گروه چهارم شامل 18 بیمار به عنوان کنترل منفی هیچ دارویی دریافت نکردند. مالون دآلدیید به عنوان معیاری از پراکسیداسیون لیپیدی بعد از هشت هفته درمان اندازه گیری شد.
سطح مالون دآلدیی در تمام گروه ها به استثنای گروه کنترل منفی به طور معنی داری کاهش یافت. درمان با داروهای یادشده تاثیری بر پروفایل لیپیدی نداشت. (P>0.05). اگر چه که بیماران با ژنوتیپ DD پلی مورفیسم آنزیم مبدل آنژیوتانسین، مالون دآلدیید تری گلیسرید بالا (به ترتیب P=0.03، P=0.01) داشتند، اما پلی موفیسمهای سیستم رنین - آنژیوتانسین هیچ تاثیری در کاهش استرس اکسیداتیو متعاقب درمان با داروهای یاد شده را نداشتند (P>0.05).
نتایج این مطالعه حاکی از آن است که انالاپریل و یا لورازتان می توانند اندازه مالون دآلدیید را بدون توجه به ژنوتیپهای سیستم رنین - آنژیوتانسین تغیییر دهند.