ارزیابی سیستمهای پراکنده جامد استامینوفن و اتیل سلولز، اودراجیت RS و یا RL و بررسی تاثیر نوع حلال مورد استفاده در تهیه این سیستم ها بر خصوصیات ماتریکسهای حاصل از آنها

مطالعات نشان داده اند که استفاده از سیستمهای پراکنده جامد در ساخت ماتریکس های آهسته رهش در مواردی منجر به سرعت رهش آهسته تری از دارو می گردد. این مطالعه ارزیابی سیستمهای پراکنده جامد استامینوفن (به عنوان مدل دارویی) و سه پلیمر اتیل سلولز، اودراجیت RL و RS و بررسی تاثیر حلال استفاده شده (استن، اتانل و یا ایزوپروپانل) در تهیه سیستمهای پراکنده جامد بر خصوصیات ماتریکسها و مقایسه آنها با مخلوط فیزیکی صورت گرفت.
سیستمهای پراکنده جامد دارو و پلیمر با روش تبخیر حلال تهیه گردید. سپس ماتریکسهایی از این سیستمها ساخته شد و خصوصیات آنها از نظر سختی، فرسایش و رهش دارو با یکدیگر و ماتریکسهای حاصل از مخلوط فیزیکی مقایسه گردید.
ماتریکسهای حاصل از مخلوط فیزیکی اتیل سلولز سختی بیشتری از ماتریکسهای حاصل از سیستم پراکنده جامد داشت اما در مورد اودراجیتها نتایج متضادی دیده شد. در تمام موارد نتایج تست فرسایش با تست سختی همخوانی داشت. سرعت رهش دارو از ماتریکسهای حاصل از مخلوط فیزیکی اتیل سلولز از همه کمتر بوده و تهیه سیستم پراکنده جامد آن موجب افزایش مختصری در سرعت رهش دارو گردید. در مورد اودراجیتها استفاده از سیستمهای پراکنده جامد، موجب کاهش قابل ملاحظه ای در سرعت رهش دارو گردید که این اثر ناشی از افزایش در سختی این ماتریکسها بود. همچنین مشاهده شد که نوع حلال استفاده شده جهت تهیه سیستمهای پراکنده جامد تاثیر قابل ملاحظه ای بر خصوصیات پرس پذیری فیلم حاصله و سختی ماتریکس های حاصل از آن و همچنین بر سرعت رهش دارو نداشت که این اثر در مورد هر سه پلیمر قابل مشاهده بود.
سیستمهای پراکنده جامد در تهیه ماتریکس اودراجیتها و بویژه اودراجیت RS و استامینوفن کارآمدتر از مخلوط فیزیکی آنهابود ولی در مورد اتیل سلولز و استامینوفن استفاده از این سیستمها سودمندی خاصی نداشت. نوع حلال استفاده شده در تهیه سیستمهای پراکنده جامد تاثیر مشهودی بر خصوصیات ماتریکس های حاصله نداشت.