مطالعه تاثیر سرم موش باردار بر القاء بیان آنزیم ایندول آمین 2 و 3 دی اکسیژناز (IDO) در سلول های دندریتیک

مطالعات مختلف نشان داده اند که عوامل زیادی در القای تحمل ایمونولوژیک مادر علیه جنین نقش دارند. یکی از این عوامل که اخیرا مورد توجه قرار گرفته است، آنزیم ایندول آمین 2 و 3 دی اکسیژناز (IDO) است که باعث کاتابولیسم تریپتوفان می شود و نقش مهمی در ایجاد یک بارداری موفق دارد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر سرم موش باردار بر القای بیان آنزیم IDO در سلول های دندریتیک بود که می تواند به عنوان پایه ای در مطالعات کاربردی در خصوص علل ایمونولوژیک سقط جنین استفاده شود.
سرم موش های باردار آلوژنیک در اواسط بارداری جمع آوری شد. سلول های دندریتیک از طحال موش های Balb/c طی روش سه مرحله ای شامل: هضم آنزیمی بافت طحال با کلاژناز، جداسازی سلول های کم چگال به کمک محیط گرادیان نایکودنز و سرانجام چسبندگی به پلاستیک جدا شدند. سلول های T نیز از غدد لنفاوی موش C57BL/6 با روش نایلون وول جداسازی شدند. سلول های دندریتیک تیمار شده با سرم موش باردار و غیرباردار به عنوان سلول های محرک، اشعه داده شده و با سلول های T خالص شده به صورت همزمان کشت داده شدند (Allogenic MLR). در بعضی از حفرات کشت نیز مهارکننده اختصاصی آنزیم IDO یعنی 1- متیل تریپتوفان با غلظت های مختلف اضافه گردید و میزان تکثیر لنفوسیت های T با استفاده از تیمیدین نشاندار سنجیده شد. مایع رویی کشت MLR نیز از نظر وجود متابولیت های آنزیم IDO یعنی تریپتوفان و کینورتین به وسیله روش HPLC سنجیده شد. کلیه آزمایشات 5 بار تکرار گردید. از آزمون های غیرپارامتری Mann-Whitney برای بررسی اختلاف بین گروه ها استفاده گردید. حدود اطمینان در تمامی آزمایشات %95 در نظر گرفته شد و p کمتر از 05/0 معنی دار محسوب گردید.
نتایج حاصل نشان داد که سرم موش باردار در مقایسه با سرم موش غیرباردار باعث کاهش توان سلول های دندریتیک در القای پاسخ تکثیری لنفوسیت های T می شود ولی این مهار با اضافه کردن 1- متیل تریپتوفان به صورت معنی داری تغییر نمی کند. اندازه گیری متابولیت های آنزیم IDO به وسیله HPLC نیز تفاوت معنی داری را در دو حالت مورد بررسی نشان نداد.
عوامل زیادی از قبیل استروژن، پروژسترون، IL-10، Vit D3 و... در سرم موش باردار وجود دارند که با تاثیر بر روی سلول های دندریتیک باعث مهار پاسخ تکثیری لنفوسیت های T در واکنش MLR آلوژنیک می شوند. لیکن به نظر نمی رسد که مهار ایجاد شده از طریق القای آنزیم IDO باشد و احتمالا مکانیزم های دیگری در این پدیده دخالت دارند که شناخت آنها نیازمند مطالعات بیشتری می باشد.