شیوع آلبومینوری در بیماران دیابتی تازه تشخیص داده شده و رابطه ی آن با عوامل خطرساز

افزایش دفع آلبومین در ادرار اولین نشانه ابتلای کلیه در بیماران دیابتی است. مدت ابتلای به دیابت اگرچه یکی از عوامل مهم بروز میکروآلبومینوری است، مطالعه های انجام شده، دفع غیر طبیعی آلبومین را در بیماران دیابتی تازه تشخیص داده شده نوع 2 گزارش نموده اند. این مطالعه به منظور تعیین شیوع و عوامل خطرساز آلبومینوری در بیماران دیابتی نوع 2 تازه تشخیص داده شده در جمعیت دیابتی اصفهان انجام شد.

این پژوهش یک مطالعه مقطعی بود که روی 235 بیمار دیابتی تازه شناخته شدهی نوع 2 شامل 32.3% مرد و 67.7% زن در مرکز تحقیقات غدد درون ریز و متابولیسم اصفهان انجام شد. از بیماران بعد از معاینه بالینی اولیه و ثبت مشخصات و اندازه گیری وزن، قد و فشار خون آزمایش خون از نظر قند، هموگلوبین گلیکوزیله، چربی ها، اوره و کراتینین انجام و در صورت داشتن شرایط لازم برای آزمایش ادرار از نظر آلبومین بیماران وارد مطالعه شدند. وجود آلبومین بیش از 30 میلی گرم در دو نمونه ادرار 24 ساعته، غیر طبیعی و به عنوان آلبومینوری در نظر گرفته شد.

میانگین سنی بیماران 9.2±49.2 سال و نمایه توده بدن 4.9±28.8 کیلوگرم بر مترمربع بود. شیوع آلبومینوری 16.6% و در مردان شایع تر از زنان بود (27.6% در برابر 11.3% و p<0.005). در بیماران آلبومینوریک میانگین سن، نمایه توده بدن، فشار خون سیستولی و دیاستولی نسبت به افراد نورموآلبومینوری بیشتر بود (0.001=p). بین دو گروه و بدون آلبومینوری تفاوتی از نظر کلسترول، تری گلیسرید، لیپید پروفایل و مصرف سیگار وجود نداشت. در تجزیه و تحلیل نهایی با استفاده از رگرسیون لجستیک جنس مرد، فشار خون بالا و وجود رتینوپاتی به عنوان عوامل خطرساز تعیین کننده آلبومینوری شناخته شدند.

شیوع آلبومینوری در بیماران دیابتی تازه تشخیص داده شده نوع 2 قابل توجه است. اندازه گیری آلبومین ادرار در زمان تشخیص دیابت و درمان آلبومینوری و کنترل عوامل خطرساز، امکان جلوگیری از پیشرفت نفروپاتی را میسر می سازد.