ارزیابی دو روش الایزای نیمه کمی خانگی و کیفی تجاری در تشخیص لپتوسپیروز

لپتوسپیروز شایع ترین بیماری مشترک بین انسان و حیوان است. این بیماری در مناطق گرمسیری و معتدل شیوع دارد. تشخیص آن با اتکا بر علایم بالینی به دلیل نداشتن نشانه های اختصاصی، بسیار مشکل است و به همین دلیل آزمایشگاه نقش مهمی در تشخیص لپتوسپیروز دارد. پادتن های اختصاصی از اواخر هفته اول بیماری در خون پدیدار شده و قابل سنجش می شوند. الیزا روشی سرولوژی متداول برای تشخیص این بیماری است. جداسازی لپتوسپیرا از نمونه های بالینی به روش کشت به دلیل سخت رشد بودن آن بسیار طولانی، وقت گیر و اغلب بی نتیجه است و به همین دلیل MAT برای تشخیص آن استاندارد طلایی محسوب می شود.
هدف این بررسی مقایسه روش های مختلف الیزا برای یافتن روش حساس با ویژگی قابل قبول برای تشخیص لیتوسپیروز حاد انسانی بود.
در تابستان سال 1383 نمونه خون 282 بیمار مشکوک به لپتوسپیروز با دو روش الیزای نیمه کمی و کیفی بررسی شدند، نتایج آن با نتایج MAT مقایسه و مقادیر حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی محاسبه شد. در مقایسه، آزمون الیزای نیمه کمی ارزش تشخیصی بالاتری نشان داد.
نتایچ: متوسط زمان خونگیری بعد از ظهور علایم 35: 6 بوده است. تمام نمونه ها با تیتر 640 £ در مقابل میزبان بیماریزا با روش MAT به عنوان لپتوسپیروز تلقی شد (104 از کل 282 نمونه). تمام نمونه هایی که IgM-ELISA مثبت بودند با نتایج MAT مقایسه شدند. در این مطالعه، حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی در روش ELISA به ترتیب 89.4%، 87%، 80.2% و93.4% بوده است اما در IgM-ELISA به ترتیب 87.5%، 41.5%، 44.6% و 85% می باشد.
نتایج مطالعه نشان داد که الیزا یک روش حساس و معتبر در تشخیص لپتوسپیروز حاد است و همچنین حاکی از آنست که الیزای خانگی حساس تر و کیفی تجاری از حساسیت بیشتری برخورداراست.