بررسی پوسیدگی دندان ها (DMF) در بیماران بتا تالاسمی ماژور

بیماران بتا تالاسمی ماژور به صورت منظم خون دریافت می کنند و ممکن است برحسب شدت بیماری، نحوه و عوارض درمان به بیماری های قلبی،کبدی یا دیابت مبتلا شوند. پس این بیماران باید مورد مراقبت و معاینه های منظم پزشکی قرار گیرند. ارتباط پوسیدگی دندان با برخی بیماری ها مشخص شده است اما متاسفانه مشکلات دهان و دندان در این بیماران کمتر مورد توجه قرار گرفته است و اطلاعات موجود در مورد فراوانی پوسیدگی دندانی در این بیماران کم بوده و محققان نظرهای مختلفی بیان کرده اند.
این مطالعه به بررسی فراوانی پوسیدگی دندانی DMF)) در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و مقایسه آن با گروه کنترل (افراد سالم) می پردازد.
مطالعه از نوع مقطعی با انتخاب گروه کنترل بوده است.60 بیمار در درمانگاه انجمن تالاسمی ایران و 60 فرد سالم (مراجعان دانشکده و همراهان سالم بیماران) از نظرشاخص DMF) Decay Missing Filling) مورد بررسی قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن، جنس، وضعیت اقتصادی- اجتماعی و بهداشت دهان، مصرف مواد پوسیدگی زا و تکرر مصرف آن ها همسان سازی (match) شدند.
متوسط DMF در گروه بیمار 7.3 با انحراف معیار 3.80 و در گروه کنترل 7.26 با انحراف معیار 3.73 بود. بین DMF گروه بیمار و کنترل تفاوت معنی داری به دست نیامد. متوسط D و F به ترتیب در گروه بیمار 5.55 و 1.33 و در گروه کنترل 3.63 و 3.48 بود. از نظر آماری بین D و F گروه بیمار و کنترل تفاوت معنی دار بود به این صورت که تعداد دندان های پوسیده در گروه بیمار بیش از کنترل و برعکس تعداد دندان های پر شده در گروه کنترل بیشتر از گروه بیمار بود. از نظر آماری بین DMF دختران و پسران گروه بیمار و کنترل اختلاف معنی دار دیده نشد.
بین DMF گروه بیمار و شاهد، تفاوت معنی دار نبود. به نظر می رسد که ارتباطی بین بتا تالاسمی ماژور و پوسیدگی دندان وجود نداشته باشد. با پیشرفت روش های درمانی و تشخیص زودرس تالاسمی، طول عمر این بیماران رو به افزایش است. تعداد دندان های پوسیده بیشتر در بیماران نسبت به گروه کنترل، لزوم معاینه دندان ها و پر کردن این دندان های پوسیده را می رساند.