میزان روی در بیماران تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز تالاسمی کرمانشاه (1381)

نظر به اهمیت روی به عنوان شاخص مفید در سیستم ایمنی، رشد و همچنین کاهش روی ناشی از درمان با دسفرال در بیماران تالاسمی ماژور، مطالعه حاضر به منظور بررسی میزان روی در بیماران تالاسمیک ماژور مراجعه کننده به مرکز تالاسمی کرمانشاه در سال 1381 انجام شد.
مطالعه به روش توصیفی تحلیلی در روی تمامی بیماران تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز تالاسمی کرمانشاه (100نفر) صورت گرفت. ابتدا با استفاده از یک فرم اطلاعاتی که شامل متغیرهایی نظیر سن، جنس، میزان دسفرال و خون دریافتی در سال بود، اطلاعات مورد نیاز از پرونده های موجود در مرکز استخراج شد. سپس برای اندازه گیری میزان اوره، کراتی نین سرم فریتین و روی پلاسما از آنان ml 5 با رضایت خون گیری شد. اندازه گیری روی به روش جذب اتمی با دستگاه SH22 و به روش شعله در آزمایشگاه تحقیقات بیولوژی دانشکده پزشکی و اندازه گیری سرم فریتین به روش رادیوایمونواسی و اوره و کراتی نین با دستگاه اتوآنالایزر X1100 انجام شد. برای تحلیل داده ها از آنالیز واریانس و آزمون کای دو استفاده شد.
سن بیماران 5.25 ± 10.46 سال بود و 53 درصد آنان مذکر و بقیه مونث بودند. توزیع روی طبیعی در هر دو جنس یکسان بود و تفاوتی در رده های مختلف سنی مشاهده نشد. در 77 درصد بیماران مقادیر روی طبیعی بود و در 23 درصد آنان افزایش میزان روی دیده شد. 80 درصد بیماران، خون بیش از حد مورد نیاز در سال دریافت کرده بودند که میزان متوسط روی در این گروه نسبت به گروه دیگر بیشتر بود و این رابطه از نظر آماری معنادار بود (0.025 P=). در 99 درصد بیماران دریافت دسفرال به طور نامناسب بود که از این میزان 50 درصد دسفرال را کمتر از حد مورد نیاز دریافت کرده بودند. همچنین زمانی که اوره بیماران به بیش از mg/dl30 افزایش نشان داده، از درصد بیماران با روی بالا کاسته شده که این رابطه از نظر آماری معنادار بود (0.009 P=). در این مطالعه 70 درصد بیماران فریتین بالاتر از ng/ml1000 داشتند. توزیع روی بر حسب فریتین نشان داد که هرچه فریتین بیماران افزایش داشته، از تعداد موارد با روی بالا کاسته شده است که این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود.
بحث: مطالعه حاضر نشان داد که میزان روی77 درصد بیماران نرمال بود و کمبود روی مشاهده نشد. به نظر می رسد که درمان نامناسب این بیماران سهمی در این خصوص داشته باشد؛ لذا تصمیم گیری در مورد تجویز روی در بیماران مذکور نیازمند مطالعات بیشتر با رعایت استانداردهای علمی در مورد نحوه درمان این بیماران دارد. توصیه می گردد این بیماران تحت مراقبت دقیق تری از نظر دریافت خون و دسفرال قرار گیرند.