رابطه سطح سرمی و تجویز منیزیم با آریتمی های پس از عمل در جراحی عروق قلب

آریتمی های دهلیزی و بطنی شایع ترین عوارض بعد از جراحی عروق کرونر هستند. استفاده از بای پس قلبی- ریوی کاهش منیزیم خون را باعث می شود. تاثیر سطح سرمی منیزیم و تجویز منیزیم کمکی در پیشگیری از ایجاد این آریتمی ها مورد بحث است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه سطح سرمی منیزیم و رژیم های کمکی رایج (2 تا 4 گرم(با آریتمی های پیرامون عمل است.

سطح سرمی منیزیم در بیماران کاندید جراحی قلب عروق کرونری در سه نوبت)ابتدا بیهوشی، بدو ورود به بخش مراقبت های ویژه و صبح روز اول پس از عمل(اندازه گیری شد. به علاوه بیماران از نظر ریتم اولیه و عوامل موثر بر سطح منیزیم سرم مانند کراتینین، حجم ادرار و دریافت دیورتیک بررسی شدند. مقدار منیزیم کمکی در اتاق عمل و بخش مراقبت های ویژه ثبت شد و بیماران از نظر بروز آریتمی طی سه روز اول پس از عمل بررسی شدند.

میانگین منیزیم سرمی بیماران مورد بررسی در نوبت اول، دوم و سوم به ترتیب 2.2 (0.5)، 2.6 (0.6) و 2.4 (0.6) میلی گرم در دسی لیتر و میانگین منیزیم کمکی دریافتی 2.5 (1.2) گرم بود. از 164 بیمار، 51 بیمار (%31) به آریتمی پس از عمل دچار شدند. هر چند اختلاف سطح سرمی منیزیم در سه نوبت قابل ملاحظه بود (P<0.001)، مقادیر در محدوده طبیعی قرار داشتند. هر چند سطح منیزیم بیماران دچار آریتمی از فاقد آریتمی بالاتر بود (2.25 در مقابل (2.14 دو گروه تفاوت قابل ملاحظه ای نداشتند.

با تجویز منیزیم به روش رایج در سطح سرمی منیزیم سرم تغییر قابل ملاحظه ای ایجاد نمی شود. همچنین برخلاف انتظار رابطه ای بین سطح سرمی منیزیم و آریتمی پس از عمل دیده نشد. بنابراین هر چند تجویز منیزیم در محدوده رایج تاثیری در میزان بروز آریتمی پس از عمل ندارد برای حفظ منیزیم سرم در حد طبیعی ضروری است.