بررسی تنوع گونه ای در واحدهای اکوسیستمی در منطقه جنگلی ده سرخ، جوانرود

تنوع زیستی در ادامه حیات بشر، مسایل اقتصادی، پایداری و عملکرد اکوسیستم ها امری ضروری است. در این تحقیق به وسیله دو روش تحلیل خوشه ایو تحلیل دو طرفه گونه های شاخص، واحدهای اکوسیستمی مشخص شد. 111 گونه گیاهی در قالب 58 قطعه نمونه به 4 واحد اکوسیستمی تخصیص یافتند: واحد 1 (گروه Pyrus syriaca)، واحد 2 (گروه (Quercus infectoria، واحد 3 (گروه (Quercus brantii و واحد 4 (گروه (Rosa caniana. شش شاخص تنوع و یکنواختی شامل شاخص های: شانون- وینر، سیمپسون دو طرفه، هیل، پایلو، آلاتالو و ملیناری محاسبه شدند. آنالیز واریانس یک طرفه و مقایسات چند دامنه دانکن برای بررسی اختلاف تنوع و متغیرهای محیطی در واحدهای اکوسیستمی به کار گرفته شدند. واحدهای Q.infectoria و R.caniana دارای تنوع بیشتری نسبت به دو واحد دیگر بوده و تنوع واحدهای 1 با 3 و 2 با 4 اختلاف معنی داری نداشت. متغیرهای شیب، جهت جغرافیایی، ارتفاع از سطح دریا، درصد پوشش درختی و علفی در تجزیه و تحلیل ها وارد شدند. آنالیز واریانس یک طرفه اختلاف شاخص های تنوع و متغیرهای محیطی شیب و درصد پوشش علفی را نشان داد. نتایج تحلیل تشخیص چند متغیره تشکیل توابع تشخیص بر اساس شاخص ملیناری و درصد شیب بود.