موفقیت زاد آوری و نرخ بقای روزانه با کلان در کلنی رامسر

باکلان از گونه های وابسته به اکوسیستم های دریایی و آب شیرین است و در بالای زنجیره غذایی این اکوسیستم ها قرار دارد. بنابراین اینگونه شاخص مناسبی برای بررسی تغییرات زیستی، آلودگی ها وسایر فعالیت های انسانی موثر بر این زیستگاه ها است. در این تحقیق وضعیت جوجه آوری باکلان در کلنی رامسر، در یک فصل زادآوری از اسفند 1381 تا اواخر تیر 1382 مورد مطالعه قرار گرفت و عوامل موثر در موفقیت تولید مثل آن بررسی شدند. نرخ بقای روزانه در مراحل مختلف با استفاده از روش های Mayfield و Maximum Likelihood محاسبه گردید. میانگین تعداد همزادان 3.03 در آشیانه های نمونه بود و زادآوران اوایل فصل به طور معنی داری تعداد همزاد بیشتری داشتند. همچنین همبستگی مثبتی بین اندازه آشیانه ها با تعداد همزادان و موفقیت زادآوری دیده شد. موفقیت زادآوری محاسبه شده در آشیانه های نمونه 2.88 (حدود 80 درصد تخم های اولیه) بود. موفقیت زادآوری در زادآوران اوایل و اواخر فصل تفاوت معنی داری نداشت. میزان نرخ بقای روزانه نیز در مراحل پرورش جوجه ها بیشتر از دوره تفریخ بوده و تلفات بیشتری در این دوره وجود داشت. به طور کلی نتایج نشان داد که منطقه کلنی رامسر در مقایسه با سایر کلنی های مطالعه شده شرایط مناسب تری برای زادآوری باکلان دارد.