وضعیت ساختاری شعر در جامعه ایران

موضوع نوشتار حاضر "وضعیت ساختاری شعر در جامعه ایران" است.این موضوع مسبوق به یک پرسش انسانشناسانه – جامعه شناسانه از نحوه تکوین شعر با توجه به سازوکارهای اجتماعی است. برای پاسخگویی به این پرسش در فراز نخست به الگوی مطالعاتی لوسین گلدمن در "خدای پنهان" اشاره می شود.در این فراز روابط همتایانه خدا، انسان و جهان به منزله عناصر سه گانه ساختار اجتماعی نشان داده می شود.پس از این مقدمات تئوریک نوشتار به نحوه تکوین ساختار شعر با ارجاع به ساختار جامعه می پردازد و در آنجا با توجه به این عناصر سه گانه ساختار مکانیک شعر سنتی به ساختار مکانیک جامعه ماقبل مدرن احاله می گردد.بدین ترتیب نمایش جلوه های عینی و ذهنی روابط هومولوژیک خدای متعالی و انسان نوعی در جهان قدسی در دستور کار قرار می گیرد، چنانچه در نتیجه گیری همپوشانی ساخت جامعه به مثابه وجه عینی با ساخت شعر به مثابه وجه ذهنی پایان بخش این نوشتار خواهد بود.