چگونگی برخورد با صافی کف پا در کودکان

اگر چه شیوع دقیق کف پای صاف در کودکان به خوبی مشخص نیست، اما به نظر می رسد که شایع ترین مساله ارتوپدی است که در طب اطفال مشاهده میشود. همه کودکان با کف پای صاف متولد میشوند و بیشتر از 30 درصد آنها دچار بد شکلی (دفورمیته) کالکانئووالگوس در پا در بدو تولد هستند. این عارضه اغلب دردناک نبوده و عموما بدون درمان بهبود می یابد هر چند در موارد نادر ممکن است نیاز به گرفتن گچ اصلاحی برای بهبود آن باشد. مهمترین نکته در بررسی کف پای صاف برای متخصصین اطفال افتراق بین انواع انعطاف پذیرو غیر قابل انعطاف میباشد. به علاوه می بایست بین انواع دردناک و بدون درد نیز افتراق قایل شد. بیشتر موارد کف پای صاف که به متخصص اطفال مراجعه میکنند از نوع انعطاف پذیربوده که نیاز به درمان ندارند. از طرف دیگر اغلب موارد کف پای صاف نیازمند اقدام جراحی مانند کونژنیتال ورتیکال تالوس، کوآلیشن استخوان های مچ پا و پای Skew به صورت غیر قابل انعطاف می باشند. اقدام جراحی برای کف پای صاف انعطاف پذیر به ندرت مورد نیاز است. قوس طولی کف پا در بدو تولد وجود ندارد و اغلب به آهستگی در دوران کودکی تا سن 5 تا 6 سالگی تکامل می یابد. وجود پشتیبان (support) خارجی در این پروسه تکاملی نقشی ندارد. در بعضی موارد فرایند تکاملی قوس کف پا بیشتر طول میکشد ولی همچنان برای کودک بدون عارضه و علامت است. اعمال جراحی زیادی برای اصلاح و ایجاد قوس طولی کف پا شامل ترانسفرهای تاندونی متعدد ذکر شده اند که هیچکدام به عنوان عمل جراحی استاندارد مورد قبول نیستند. همین مساله در مورد انواع مختلف ساپورت ها و کفش های اصلاحی صادق است. باید به خاطر داشت که کف پای صاف دردناک نیاز به درمان دارد که در اغلب موارد با استفاده از پشتیبان های مختلف انجام می شود هر چند در موارد نادر ممکنست اقدام جراحی ضروری باشد. اگر چه در اغلب موارد کف پای صاف در کودکان، والدین نگران هستند، کودک بدون علامت بوده و نیاز به هیچگونه درمانی ندارد لذا در این موارد بهترین اقدام درمانی گذاشتن وقت برای متقاعد کردن خانواده به این نکته است که کودک نیاز به هیچ درمانی ندارد.