بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی درکودکان مبتلا به مننژیت حاد باکتریال با استفاده از روش E-Test

درمان مناسب مننژیت باکتریال خصوصا در کودکان به علت مقاومت های دارویی به وجود آمده، امری مهم و خطیر می باشد و دانستن این مقاومت های دارویی در کشور با تعیین حداقل غلظت مهارکننده آنتی بیوتیک های مورد استفاده در درمان مننژیت ها به روش کمی و دقیق E-Test کاملا ضروری و عملی است. هدف در این مطالعه تعیین حداقل غلظت مهارکننده آنتی بیوتیک های مورد استفاده در درمان مننژیت حاد باکتریال کودکان بعد از دوران نوزادی بستری در بیمارستان مرکز طبی کودکان طی سال های 1382-1384 می باشد.
در این مطالعه که به صورت بررسی مقطعی و از نوع توصیفی، تحلیلی می باشد، میزان تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی جرم های جدا شده از کشت مایع مغزی نخاعی یا خون بیماران مبتلا به مننژیت باکتریایی به روش کمی E-test تعیین شده و با روش کیفی دیسک دیفیوژن مقایسه شده است.
میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در دو جرم هموفیلوس آنفلوانزا تیپ b و استرپتوکوک پنومونیه جدا شده از مجموع 30 مورد مننژیت باکتریال بدین صورت می باشد: در ده مورد هموفیلوس آنفلوآنزای تیپ b مقاومت به آمپی سیلین 90%، کوآموکسی کلاو 10%، کلرامفنیکل 40%، سفالوسپورین های نسل سوم (سفتریاکسون و سفوتاکسیم) صفر درصد و کوتریموکسازول 100% دیده شد. و در بیست مورد استرپتوکوک پنومونیه مقاومت به پنی سیلین 35%، کلرامفنیکل 10%، سفالوسپورین های نسل سوم (سفتریاکسون، سفوتاکسیم) 5%، ونکومایسین صفر درصد، ریفامپین 10% و کوتریموکسازول 60% دیده شد. ولی مقایسه نتایج دو روش آنتی بیوگرام E-Test و دیسک دیفیوژن اختلاف معنی داری در نتایج این دو روش دیده نشد.
الگوی مقاومت دارویی در مورد دو جرم میکروبی شایع عامل مننژیت در این مطالعه با الگوی مقاومت های دارویی کشورهای دیگر تا حدود زیادی مطابقت دارد. لذا بنظر می رسد ترکیب آمپی سیلین و کلرامفنیکل که سالیان دراز بعنوان داروی اولیه در درمان مننژیت بکار می رفته است ترکیب مناسبی نبوده و انتخاب سفالوسپورین های نسل سوم به تنهایی یا همراه وانکومایسین ترکیب مناسب تری می باشد. بنابراین نیاز به مطالعات بیشتر در این زمینه در کشور احساس می گردد.