چگونگی نقش سیستم اینترلوکین و بر آندومتر، جفت و لانه گزینی جنین (مقاله مروری)

اینترلوکین 1 از جمله سیتوکین های پل یپپتیدی م یباشد که در تمام بافتهای بدن وجود داشته و در تغییرات التهابی آن نقش دارد. اینترلوکین 1 به عنوان سیتوکین هشداردهنده بدن در مکانیس مهای دفاعی بخصوص در پاسخ های ایمنولوژیکی شناخته شده است. گیرنده های اینترلوکین در بافتهای مختلف و از جمله در اپی تلیوم اندومتری رحم موجود بوده و در دوران قبل از لان هگزینی گیرنده آگونیست آن افزایش یافته و در نتیجه در آمادگی اندومتر رحم جهت پذیرش جنین دخالت می نماید. به همین دلیل، بلوک گیرنده های اینترلوکینی مانع لان هگزینی می گردد. افزایش این سیستم نیز در سیکل قاعدگی، بخصوص در فازلوتئال مشاهده گردیده است. شناخت سیستم اینترلوکینی و چگونگی عملکرد آن بعنوان عامل مولکولی کلیدی در چگونگی لانه گزینی مهم می باشد. موفقیت و یا عدم موفقیت در حاملگی به ارتباط متناسب و یا نامتناسب بین بلاستوسیست و اندومتر بستگی دارد، که آن نیز تحت کنترل در جفت موجود می باشد. آنتاگونیست β تقسیم می شود که نوع β و α پاراکرینی سیتوکین ها می باشد. سیتوکین 1 به دو گروه گیرنده آن نیز بعنوان یک ممانعت کننده عمل می نماید. زیرا این آنتاگونیست ضمن ترکیب با گیرنده اینترلوکین، از عمل آن ممانعت نموده و در نتیجه مانع لان هگزینی می گردد. ترکیب آنتاگونیست – گیرنده بدون هیچگونه اثر سیتوتاکسیک می تواند فعالیت فیزیولوژیکی اینترلوکین 1 را متوقف و مانع عملکرد آن گردد. سیستم اینترلوکین در رحم موش، در روز چهارم و پنجم حاملگی به حداکثر فعالیت خود می رسد. موارد مذکور ثابت می نماید که بلوک نمودن اینترلوکین مانع لانه گزینی بلاستوسیست گشته و در نتیجه چگونگی واکنش، ترشح، گیرندگی و عوامل دیگر اینترلوکینی بعنوان نقش کلیدی در لان هگزینی و ارتباط بین آندومتر و جنین مطرح م یباشد.