مقایسه فراوانی و شدت افسردگی در بیماران بزرگسال دیابتی مصرف کننده قرص و انسولین

محققین علوم روانی و رفتاری، بروز بیماری دیابت، عوارض حاد و یا مزمن و اولین تجربه احساس ناتوانی ناشی از آن را از جمله بحرانهای قابل پی شبینی قلمداد کرده و معتقدند که فرد مبتلا را با طیف وسیع مشکلات خلقی عاطفی منجمله افسردگی مواجه می سازد. این مطالعه به منظور بررسی مقایسه ای فراوانی و شدت افسردگی در بزرگسالان دیابتی مراجعه کننده به کلینیک دیابت درمانگاه نادر کاظمی شهر شیراز به انجام رسیده است. 81 با استفاده از نمونه گیری - این پژوهش یک مطالعه توصیفی – تحلیلی به صورت مقطعی بوده که در سال 82 تصادفی مبتنی بر هدف تعداد 100 نفر از بیماران بزرگسال مبتلا به دیابت که در مقطع زمانی انجام پژوهش به کلینیک دیابت نادر کاظمی شهر شیراز مراجعه و با مصرف قرص یا انسولین تحت کنترل و مداوا قرار داشتند، انتخاب گردیدند و از طریق تکمیل پرسشنامه سنجش افسردگی بک 21 سؤالی و پرسشنامه بررسی مشخصات فردی مورد مطالعه قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل P<0/ و آمار توصیفی وآزمونهای مجذور کای، من ویتنی و فیشر صورت گرفته و 05 SPSS داده ها با استفاده از نرم افزار معنی دار تلقی گردیده است. 71 % از کل جمعیت مورد مطالعه مبتلا به افسردگی م یباشند. بدین مفهوم که / نتایج این بررسی نشان داد که بطور کلی 4 67 % از مصرف کنندگان انسولین به نوعی به افسردگی مبتلا می باشند. سایر یافته ها نشان داد که / %77/4 از مصرف کنندگان قرص و 2 ارتباط معنی داری بین نوع درمان و شدت افسردگی در. (P<0/ افسردگی در زنان مبتلا به دیابت بیش از مردان دیابتیک می باشد (05 گروه های مورد مطالعه زن و مرد و در کل نمونه های مورد پژوهش مشاهده نشد، رابطه معنی داری بین میزان تحصیلات و فراوانی همچنین در افراد بیکار در مقایسه با شاغلین، درصد افسردگی بیشتری مشاهد شد. بین متغیر. (P<0/ افسردگی ملاحظه گردید (02 سن و افسردگی، وضعیت تاهل و وضعیت اقتصادی با افسردگی رابطه معنی داری مشاهده نشد.
با توجه به شیوع افسردگی در جمعیت مورد مطالعه در مقایسه با سایر اقشار جامعه و از آنجا که نوع داروی تنظیم کننده میزان قندخون بر فراوانی و شدت افسردگی تاثیرگذار نم یباشد، جهت پیشگیری از بروز عوارض دیابت و یا کنترل آن، اجرای تلفیقی از تدابیر دارویی و روان درمانی و مشاوره پیشنهاد می شود.