بررسی رابطه ی بین استرس حرفه ای و رضایت شغلی در کارکنان سازمان های دولتی

کار جنبه ای از زندگی است که صرف نظر از منابع مالی، برخی از نیازهای اساسی آدمی نظیر تحرک روانی و بدنی، تماس اجتماعی و احساسات خود ارزشمندی را ارضا می کند، با وجود این کار می تواند منبع فشار روانی نیز باشد، نظر به اهمیت موضوع این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین پاره ای از متغیرهای دموگرافیک با رضایت شغلی و استرس حرفه ای در سال 1380 انجام گردید.
این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی بوده که در آن 420 آزمودنی از طریق نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. به منظور بررسی رابطه استرس با رضایت شغلی از دو پرسشنامه ی رضایت شغلی فیلدوروث و شرایط پرفشار استفاده شد. اعتبار صوری پرسشنامه ها مجددا کسب و پایایی نیز از طریق بازآزمایی محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون، کای دو استفاده گردید.
یافته های پژوهش: در بررسی توصیفی گزاره ها بیش از 70 درصد افراد نمونه به طور نسبی از شغل خود راضی بودند و 49 درصد افراد شغل خود را خسته کننده گزارش کردند و نیز 5/28 درصد افراد فاقد رضایت شغلی بودند، هم چنین 66 درصد افراد تعارض بین نقشهای سازمانی و آکادمیک را نشان دادند. یافته ها نشان داد که بین استرس شغلی و رضایت شغلی رابطه ی منفی (43/0- r=) وجود دارد.
همبستگی بین رضایت شغلی و استرس شغلی با نوع سازمان از نظر آماری معنی دار بود. هم چنین نتیجه پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری میان رضایت شغلی زنان و مردان وجود ندارد و نیز رابطه معنی داری بین رضایت شغلی و وضعیت تحصیلی کارکنان به دست آمد.
نتیجه گیری نهایی: با توجه به یافته های این مطالعه به نظر می رسد منابع استرس حرفه ای و مؤلفه های رضایتمندی شغلی در محیط های کاری متفاوت,در جهت افزایش رضایتمندی شغلی، بهره وری شغلی و نهایتا رضایتمندی از زندگی شناسایی شود. آموزش مدیران و کارکنان با هدف شناخت، کنترل و پیش بینی عوامل استرس زا در این زمینه ضروری به نظر می رسد.