ارتباط یافته های هدایت عصبی (NCS) با درجه بندی بالینی نوروپاتی تورنتو در بیماران نوروپاتی دیابتی

نوروپاتی دیابتی یکی از عوارض مهم و شایع بیماری دیابت است که تا به حال چندین مقیاس بالینی مختلف برای ارزیابی شدت آن ابداع شده است و در این بین تنها مقیاس بالینی نوروپاتی دیابتی تورنتو (TCSS) به صورت ناقص با یافته های پاتولوژیک مورد ارزیابی قرار گرفته است که شامل موارد خفیف نوروپاتی بوده است؛ زیرا میلین عصب سورال در موارد شدیدتر نوروپاتی تخریب می شود و قابل ارزیابی نیست. لذا این مطالعه برای بررسی این مقیاس بالینی و ارتباط آن با یافته های الکترودیاگنوستیک در موارد خفیف تا شدید نوروپاتی دیابتی طراحی گردیده است.
در این مطالعه که از نوع تحلیلی و مقطعی می باشد، 61 بیمار مبتلا به نوروپاتی دیابتی که به کلینیک دیابت در شهر کرمانشاه مراجعه کرده بودند، به روش در دسترس نمونه گیری و سپس با مقیاس نوروپاتی تورنتو درجه بندی شدند. در مرحله بعد مطالعات هدایت عصبی (NCS) به صورت اندازه گیری دامنه و سرعت هدایت عصبی در عصب های سورال، پرونئال، تیبیال، رادیال و اولنار دو طرف به صورت یک سو کور انجام شد و بر اساس تعداد اختلالات یافت شده در دامنه و سرعت هدایت عصب های مذکور اندکس اختلالات هدایت عصبی (NCAI) محاسبه شد. در نهایت امتیازات به دست آمده از TCSSو نیز اختلالات هدایت عصبی با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و اسپیرمن مورد بررسی گرفت و ضریب توافقی کاپا نیز برای این دو آزمون محاسبه گردید.
از 61 بیمار مورد مطالعه 49 نفر (80%) زن و 12 نفر (20%) مرد بودند. سن زنان و مردان به ترتیب 12± 55 و 13±54 بود. تعداد بیماران مبتلا به دیابت وابسته به انسولین 6 نفر (10%) و تعداد بیماران مبتلا به دیابت غیروابسته به انسولین 55 نفر (90%) بود. ارتباط معناداری بین درجه TCSS و NCAI در بیماران مورد مطالعه یافت شد و ضریب همبستگی اسپیرمن (753/0=r و 0.001 p<) و ضریب توافقی کاپا (0.0708=k و 0.001 p<) محاسبه گردید.
بحث: در این مطالعه ارتباط نسبتا مستقیمی بین افزایش درجه TCSS با تعداد اختلالات موجود در مطالعات هدایت عصبی بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی در موارد خفیف نوروپاتی یافت شد. در مطالعات قبلی نیز ارتباط بین شدت TCSS با شدت پاتولوژیک نوروپاتی دیابتی در موارد خفیف نوروپاتی نشان داده شده است. مجموعه یافته های این مطالعه، مطرح کننده این روش به عنوان یک مقیاس بالینی قابل اعتماد برای درجه بندی شدت نوروپاتی دیابتی است. همچنین انجام آن سهل است و آن را برای مصارف بالینی کاربردی می سازد.