دوز و زمان مناسب تیمار با وین بلاستین جهت القا آنیوپلوئیدی در سلول های مغز استخوان موش نر نژاد Balb/c با استفاده از آزمون میکرونوکلئوس

امروزه، آنیوپلوئیدی به عنوان یکی از دلایل اصلی ایجاد سرطان در انسان، شناخته می شود. در حال حاضر، از وین بلاستین به عنوان متوقف کننده تشکیل دوک تقسیم در سلول های در حال تقسیم، برای درمان انواعی از سرطان استفاده می شود. در عین حال وین بلاستین از دسته آلکالوئید های وینکا (از جمله وین کریستین و...)، به شمار می رود که تمامی اعضای این گروه، به عنوان کارسینوژن های غیرجهش زا عمل می کنند. مطالعه نحوه فعالیت وین بلاستین (و مقاومت در برابر آن) و ارتباط آنیوپلوئیدی و سرطان از جمله زمینه های فعال سرطان شناسی محسوب می شود.
در این پژوهش برای به دست آوردن دوز و زمان مناسب جهت القا حداکثر آنیوپلوئیدی بدون جلوگیری از تقسیم سلولی در سلول های مغز استخوان موش های نر(نژاد Balb/c) به وسیله آزمون میکرونوکلئوس، دوز های 1، 2، 3 و 5 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن در زمان های 6، 18، 24 و30 ساعت پس از تیمار مورد آزمایش قرار گرفتند.
پس از بررسی نتایج، داده ها نشان دهنده بیشترین فراوانی آنیوپلوئیدی القایی در دوز 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن، در زمان 24 ساعت پس از تیمار بودند. در این دوز از وین بلاستین و زمان تیمار انجام شده فراوانی میکرونوکلوئرس القائی به حدودا پنج برابر کنترل افزایش یافت.
بر اساس مطالعه انجام گرفته و با بدست آوردن دوز و زمان مناسب تیمار با وین بلاستین، می توان مدل مناسبی جهت بررسی مکانیسم ایجاد سرطان بر اساس آنیوپلوئیدی در موش ارائه نمود و علاوه بر آن، می توان به بررسی روش های درمان سرطان در مطالعات بعدی پرداخت.