تعیین مخازن و ناقلین لیشمانیوز جلدی به روش مولکولی Nested-PCR در روستاهای شهرستان مرودشت استان فارس
لیشمانیوز جلدی یک معضل مهم بهداشتی در بسیاری از مناطق ایران به شمار می رود. میزان بروز این بیماری طی دهه اخیر در جنوب ایران دو برابر شده است. بنابراین برای تعیین مخازن و ناقلین لیشمانیوز جلدی در مناطق روستایی شهرستان مرودشت استان فارس، این مطالعه اپیدمیولوژیکی طی سال های 1382 و 1383 انجام گرفت.
در این بررسی جمعا 126 سر جونده از سه روستای انتخابی با استفاده از تله های زنده گیر صید شدند و بعد از تهیه اسمیر و رنگ آمیزی با گیمسا از نظر وجود اجسام لیشمن مورد بررسی قرار گرفتند. پس از استخراج DNA از اسمیرهای مثبت از روش Nested-PCR برای تعیین گونه انگل استفاده شد. همچنین 200 عدد پشه خاکی با استفاده از آسپیراتور صید و جمع آوری شد و پس از تعیین گونه، استخراج DNA و PCR صورت گرفت.
حیوانات صید شده شامل گونه های Meriones libycus (75.4%)، Cricetulus migratorius (14.3%) و Microtus arualis (10.3%) بودند. نتایج Nested-PCR نشان داد که 8.4 درصد از جوندگان M.libycus آلوده به انگل Leishmania major می باشند. در بین پشه خاکی های جمع آوری شده، 75% آنها گونه Phlebotomus papatasi بوده که 2.7% آنها آلوده به لیشمانیا ماژور بودند.
بر اساس نتایج بدست آمده از PCR در حدود 2.7 درصد گونه P.papatasi به طور طبیعی آلوده به انگل L.major بودند. این اولین گزارش در مورد اثبات گونه P.papatasi به عنوان ناقل اصلی لیشمانیوز جلدی به روش مولکولی در استان فارس می باشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.