عوامل خطرساز در خویشاوندان افراد مبتلا به هپاتیت C در شهر زاهدان

در سراسر دنیا حدود 170 میلیون نفر آلوده به ویروس هپاتیت C می باشند. بهبودی از این بیماری به ندرت روی می دهد و غالبا بیماری به سمت ازمان پیش می رود. این عفونت برخلاف هپاتیت های A و B ایمونیزاسیون اکتیو و پاسیو ندارد. لذا پیش گیری از آن منوط به شناسایی عوامل خطر می باشد.

به منظور تعیین عوامل خطرساز خویشاوندان افراد مبتلا به هپاتیت C مطالعه مورد- شاهدی جور شده در 159 نفر از افراد خانواده ی 41 مورد (Index Case) که به سازمان انتقال خون زاهدان مراجعه کردند انجام شد. پرسش نامه ای شامل کلیه مشخصات فردی و عوامل خطر مثل سوابق تزریق خون یا فرآورده های خونی، اعتیاد تزریقی، تماس جنسی مشکوک، عمل جراحی، خالکوبی و آندوسکوپی تکمیل گردید.

از کل افراد مورد مطالعه، 154 نفر HCVAb- و 46 نفر HCVAb+ بودند. از میان موارد سرولوژی مثبت، 41 نفر، مورد (Index Case) و 5 نفر نسبت فامیلی با فرد شاخص داشتند.
میانگین سنی 46 فرد HCVAb+، 4/14 ± 6/34 سال با حداقل سن 8 و حداکثر سن 72 سال بود. بیماری در مردان شایع تر بود. اختلاف آماری معنی داری بین سوابق تزریق خون یا فرآورده های خونی، اعتیاد تزریقی، تماس جنسی مشکوک، عمل جراحی، خالکوبی و هپاتیت C دیده شد (P <0/05). بین وضعیت تاهل و بیماری هپاتیت C اختلاف آماری معنی داری دیده نشد.

از آنجایی که پیشگیری مهم تر از درمان است و با توجه به این که ویروس هپاتیت C واکسن و ایمونوگلوبولین ندارد و همچنین درمان هایی که تا به حال در دسترس است موثر و علاج پذیر نبوده و دارای هزینه بالا و عوارض جانبی قابل توجهی هستند، آگاهی از عوامل خطر در ارتباط با انتقال بیماری از راه آموزش همگانی توصیه می گردد.