تعیین و تحلیل سطوح برخورداری نواحی روستایی استان زنجان

بررسی و شناخت نواحی روستایی و تحلیل قابلیت ها و تنگناهای آنها در فرایند برنامه ریزی توسعه روستایی اهمیت بسزایی دارد و امروزه آگاهی از امکانات و تنگناهای نواحی روستایی، نوعی ضرورت جهت ارائه طرح‎ها و برنامه های توسعه محسوب می‎شود. تعیین و تحلیل سطوح برخورداری نواحی روستایی در زمینه های مختلف با استفاده از روش‎های کمی نقش مهمی در این فرایند دارد. در مقاله حاضر با بهره گیری از «شاخص ناموزون موریس» و استفاده از 27 شاخص در زمینه های اقتصادی، اجتماعی و کالبدی به تعیین و تحلیل سطوح برخورداری دهستان‎های استان زنجان پرداخته شده است. نتایج مطالعات نشان دهنده تفاوت زیاد در سطوح برخورداری دهستان‎هاست؛ به‎طوری‎که 12 دهستان از مجموع 44 دهستان استان در همه زمینه های اقتصادی، اجتماعی و کالبدی در سطوح «محروم» و یا «کمتر برخوردار» قرار دارند و تنها 11 دهستان به‎طور نسبی توسعه یافته محسوب می شوند. امکانات محیطی، مجاورت و فاصله نزدیک با مراکز شهری، کانون‎ها و محورهای توسعه، محدوده های صنعتی و شبکه های زیربنایی عمده نقش مؤثری در سطوح برخورداری نواحی روستایی استان دارد. در راستای توسعه هماهنگ و متوازن نواحی روستایی، تقویت مراکز محلی اعم از شهرهای کوچک و مراکز روستایی، و همچنین ایجاد و تقویت کانون‎ها و محورهای جدید توسعه در نواحی محروم استان ضروری است.