بررسی اثر تجویز مزمن خوراکی ریشه بوزیدان بر شدت درد موشهای صحرایی نر دیابتی

هیپرآلژزی یکی از علایم بارز دیابت قندی در میان مدت محسوب می شود که بر کیفیت زندگی افراد مبتلا تاثیر دارد. با توجه به وجود شواهد تحقیقاتی مبنی بر اثر ضد دیابتی بوزیدان، در این بررسی اثر ضد دردی ریشه این گیاه در موشهای صحرایی دیابتی شده در مراحل حاد و مزمن آزمون فرمالین مورد ارزیابی قرار گرفت.
موشها به شش گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با بوزیدان، کنترل دریافت کننده سدیم سالیسیلات، دیابتی، دیابتی دریافت کننده سدیم سالیسیلات، و گروه دیابتب تیمار شده با بوزیدان تقسیم شدند. برای دیابتی شدن از داروی استرپتوزوتوسین به میزان 60 میلی گرم بر کیلوگرم بطور داخل صفاقی استفاده گردید. دو گروه تحت تیمار با بوزیدان نیز پودر مخلوط شده این گیاه با غذای استاندارد موش (6.25 درصد) را دریافت نمودند.
نتایج نشان داد که نمرات درد در موشهای دیابتی پس از گذشت دو ماه در دو فاز حاد و مزمن بدنبال تجویز کف پایی فرمالین بیشتر از موشهای کنترل بوده و درمان با بوزیدان به مدت دو ماه موجب کاهش معنی دار در نمرات درد در مراحل حاد و مزمن می گردد (p<0.05). ضمنا با تجویز سدیم سالیسیلات به موشهای دیابتی، کاهش معنی دار در نمره درد فقط در مرحله مزمن آزمون فرمالین مشاهده گردید (p<0.01).
از طرف دیگر کاهش معنی دار در نمرات درد در گروه کنترل تیمار شده با بوزیدان در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد. بطور خلاصه نتیجه گیری می شود که تجویز خوراکی بوزیدان به مدت دو ماه موجب کاهش معنی دار میزان احساس درد در مدل تجربی دیابت قندی القا شده توسط استرپتوزوتوسین گردیده که این می تواند بعنوان یک درمان کمکی در هیپرآلژزی دیابتی مطرح گردد.