بررسی شیوع و فاکتورهای خطر پر فشاری خون پس از پیوند کلیه

افزایش فشارخون باعث آترواسکلروزیس تسریع یافته پس از پیوند کلیه شده و فاکتور خطر مهمی برای مرگ و میر قلبی عروقی و نارسایی کلیه پیوندی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع افزایش فشارخون پس از پیوند کلیه و ارتباط با فاکتورهای خطر شایع قبل و پس از پیوند کلیه می باشد.
بیماران مورد مطالعه در سال اول پس از پیوند هر 1 تا 2 ماه یکبار ویزیت شده و ضمن گرفتن شرح حال و معاینه فیزیکی با تاکید روی اندازه گیری فشارخون، آزمایشات لازم انجام می شد. فشارخون بالا یا مساوی 140/90 یا هر میزان فشارخون با مصرف همزمان داروهای پائین آورنده فشارخون به عنوان پر فشاری خون تعریف می شد.
ارتباط فاکتورهای خطر شامل سن و جنس گیرنده و دهنده، وزن گیرنده، هیپرتری گلیسریدمی، هیپرکلسترولمی، دیابت و مصرف سیگار قبل و بعد از پیوند، سابقه فشارخون قبل از پیوند کلیه و عملکرد پیوندی با افزایش فشارخون مورد بررسی قرار گرفت.
207 بیمار وارد مطالعه شده که 70.5 درصد آنها مرد و 29.5 درصد زن بودند. در 3 ماه پس از پیوند 73.4 درصد و در 6 ماه 76.8 درصد و در 12 ماه 84.5 درصد بیمار دچار پرفشاری خون بودند. در هیچ مقطع زمانی، ارتباط معنی داری بین افزایش فشارخون و جنس و سن گیرنده و دهنده و وزن گیرنده دیده نشد. همچنین ارتباطی بین افزایش فشارخون و سابقه دیابت، هیپرتری گلیسریدمی، مصرف سیگار قبل و پس از پیوند کلیه و هیپرکلسترولمی قبل از پیوند دیده نشد. هیپرکلسترولمی پس از پیوند در ماه های 6 و 12، سابقه فشارخون قبل از پیوند در ماه 12 پس از پیوند و عملکرد کلیه پیوندی ارتباط معنی داری با افزایش فشارخون پس از پیوند داشتند. (به ترتیب p= 0.04، p= 0.043، p= 0.004، (p= 0.039.
این مطالعه نشان می دهد که افزایش فشارخون پس از پیوند کلیه شیوع بالایی دارد. بنابراین با توجه به این شیوع بالا و اینکه افزایش فشارخون پس از پیوند فاکتور خطر مهمی برای افزایش مرگ و میر قلبی عروقی و نارسایی کلیه پیوندی می باشد، توصیه می شود فشارخون بیماران در دو دوره پیگیری بدقت اندازه گیری شده و بیماران با فشارخون بالا از نظر علل قابل رفع مورد بررسی قرار گرفته و در سایر موارد فشارخون بصورت تهاجمی تحت درمانهای غیر دارویی، کاهش دوز استروئید و سیکلوسپورین و در اکثر بیماران درمان دارویی قرار گیرد.