کاهش شیوع گواتر و کفایت یدرسانی در دانش آموزان 10-7 ساله ی استان کرمانشاه در سال 1380

کمبود ید و اختلال های ناشی از آن به عنوان یک مشکل عمده ی بهداشتی تغذیه ای در ایران از سال ها قبل شناخته شده است. استان کرمانشاه یکی از مناطقی است که در مطالعه های قبل از یدرسانی دارای شیوع بالای گواتر آندمیک بوده است. در ایران برنامه ی کنترل و پیشگیری از بروز این اختلال از جمله تولید و توزیع نمک یددار از سال 1368 به مرحله ی اجرا درآمده است. به منظور پایش برنامه ی کشوری مبارزه با کمبود ید در سال 1380 این بررسی در دانش آموزان 7 تا 10 ساله ی استان کرمانشاه انجام شد.
طی یک بررسی توصیفی مقطعی از طریق نمونه گیری تصادفی، 1200 دانش آموز (به تعداد مساوی دختر و پسر) انتخاب شدند. شیوع گواتر از طریق معاینه ی بالینی انجام و طبق تقسیم بندی سازمان جهانی بهداشت درجه بندی شد. نمونه ی ادرار از یک دهم نمونه ها اخذ و اندازه گیری ید ادرار به روش هضم انجام شد.
درصد کلی گواتر در دانش آموزان استان 9/22 درصد و به ترتیب در دختران و پسران 8/22 درصد و 23 درصد بود. میانه ی ید ادرار در جمعیت مورد مطالعه μg/dL 18 بود. در 2/90 درصد موارد ید ادرار بیشتر از μg/dL 10 بود و سطح ید ادرار کمتر از μg/dL 5 در 2/2 درصد موارد وجود داشت. در هیچ مورد، ید ادرار کمتر از μg/dL 2 وجود نداشت. تفاوتی در شیوع گواتر و میزان ید ادرار بین دو جنس و نیز بین دانش آموزان شهر و روستا مشاهده نشد.
یافته های این بررسی نشان می هد که در مقایسه با بررسی کشوری سال 1375 درصد گواتر در دانش آموزان کاهش معنی داری داشته و ید ادرار دانش آموزان استان کرمانشاه هم چنان در حد مطلوب سازمان جهانی بهداشت می باشد. لذا استان کرمانشاه در زمره ی مناطق «عاری از کمبود ید» محسوب می شود.