تاب آوری، سلامت روانی و رضایتمندی از زندگی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تاب آوری بر سلامت روانی و رضایت از زندگی انجام شد.
در یک بررسی مقطعی، 287 (173 دختر و 114 پسر) دانشجوی دانشگاه شیراز ارزیابی شدند. میانگین سنی آنان 17/23 سال (انحراف معیار 9/4) بود. ابزارهای به کار برده شده برای سنجش متغیرهای پژوهش عبارت بودند از: مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC)، فرم کوتاه مقیاس افسردگی- اضطراب- فشار روانی (DASS) و مقیاس رضایت از زندگی. تحلیل داده ها به روش مدل معادلات ساختاری انجام شد.
نتایج رگرسیون چندگانه به روش سلسله مراتبی هم زمان، بیانگر معنی داری نقش واسطه ای هیجان های منفی (افسردگی، اضطراب و فشار روانی)، در رابطه میان تاب آوری خانواده (001/0p<) و رضایت از زندگی (001/0p<) بود.
تاب آوری به واسطه کاهش مشکلات هیجانی (و یا افزایش سطح سلامت روانی) رضایتمندی از زندگی را در پی دارد. اثر متغیر تاب آوری بر رضایتمندی از زندگی غیرمستقیم است.