واکاوی مقایسه ای پایداری در نظام های دام داری سنتی: مورد مطالعه دام داران شهرستان فیروزآباد

علی رغم سهم بسزای نظام های دام داری سنتی در تولید پروتئین حیوانی، این نظام ها از شرایط ناپایداری برای ادامه حیات خود برخوردارند. این پژوهش به منظور بررسی و مقایسه پایداری در نظام های دام داری سنتی شهرستان فیروزآباد، طراحی و اجرا گردید و هر سه بعد فنی- محیطی، اجتماعی و اقتصادی مد نظر قرار گرفت. روش تحقیق پیمایشی (Survey research) بوده که بر اساس نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای 300 دام دار سنتی(ثابت، کوچرو، و نیمه کوچرو) از دام داران شهرستان فیروزآباد به صورت تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه ای با سوالات باز و بسته بود که روایی صوری (Face validity) و پایایی (Reliability) آن مورد تایید قرار گرفت. یافته ها نشان داد در بعد پایداری فنی - محیطی، دام داران کوچرو دارای وضعیت پایدارتری بودند و هر چه بر تحرک نظام دام داری سنتی (نظام ثابت با تحرک کم، و نظام کوچرو با تحرک زیاد) افزوده می شود، میزان پایداری مرتع و نیز سلامت دام بیشتر می گردد. هم چنین یافته ها حاکی از آن است که، هر چه بر تحرک نظام های دام دارای سنتی افزوده می شود، پایداری اقتصادی آنان نیز افزایش می یابد. این در حالی است که، در بعد اجتماعی هرچه بر تحرک نظام دام داری سنتی افزوده می شود، پایداری اجتماعی کاهش می یابد.