پالینواستراتیگرافی و پالئوژئوگرافی رسوبات کامبرین-جنوب غرب شهرستان شاهرود (کوه خرباش، نزدیک ده ملا) البرز مرکزی، شمال ایران

روی هم رفته 66 نمونه سطحی از سازندهای میلا، لشکرک و قلی از کوه خرباش (نزدیک ده ملا) جهت تعیین سن واحدهای سنگ چینه ای انتخاب و مورد بررسی پالینولوژی قرار گرفت. این مطالعه همچنین به منظور تعیین ارتباط جغرافیایی دیرینه ناحیه مورد مطالعه با نیمکره های شمالی و جنوبی در زمان ته شین شدن این رسوبات در پالئو زونیک، مورد مطالعه قرار گرفت. 52 پالینومورف (51 آکریتارش و یک جلبک) از این رسوبات گزارش گردید که بر مبنای ارزش بایواستراتیگرافی، شش بایوزون قابل تقسیم هستند. مجموعه آکریتارش زون I در رسوبات بخش بالایی سازند میلا ظاهر می شود که سن کامبرین بالایی دارد. مجموعه های آکریتارش زون های II تا IV در سازند لشکرک ظاهر می شوند و سن اردویسین زیرین (ترمادویسین- آرنیگین) دارند. مجموعه فسیلی V تا VI در سازند قلی وجود دارند و معرف اردویسین بالایی (کارادویسین-آشگیلین) برای این سازند می باشد. بر مبنای اطلاعات پالینولوژی حاصله، دو نبود چینه شناسی در داخل ستون چینه شناسی مورد مطالعه وجود دارد. اولین نبود چینه شناسی بین سازند قلی و لشکرک وجود دارد که این نبود چینه شناسی رسوبات اردویسین میانی را در بر می گیرد. دومین نبود چینه شناسی بین سازندهای قلی و جیرود وجود دارد که تمام رسوبات دوره سیلورین و دونین زیرین و میانی را در بر می گیرد. نبود چینه شناسی فوق الذکر احتمالا با فاز کوهزائی کالدونین مطابقت دارد. مجموعه های متنوع آکریتارش در کامبرین بالایی (سازند میلا) و اردویسین زیرین و بالایی (سازندهای لشکرک و قلی) پیشنهاد می کند که یک محیط دریایی در زمان برجای گذاشتن این توالی رسوبی در ناحیه مورد مطالعه وجود داشته است. مقایسه گونه های آکریتارش گزارش شده از کوه خرباش(نزدیک ده ملا) با گونه های گزارش شده از سایر نقاط جهان پیشنهاد می کند که سلسله جبال البرز بخشی از خشکی گندوانا در زمان اردویسین بوده است