اثر تحریک تخمک گذاری بر روی لانه گزینی و رشد جنین های موش

هدف از انجام این تحقیق ارزیابی تاثیر تحریک تخمک گذاری با گنادوتروپین ها بر میزان لانه گزینی و رشد جنین پس از انتقال بلاستوسیست ها به رحم موش و مقایسه میزان پذیرندگی آندومتر پس از منتقل کردن تعداد متفاوتی بلاستوسیست به هر کدام از شاخ های رحم موش سوری میباشد.
موشهای ماده NMRI با سن 3-2 ماه به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. در هر گروه نیز موش ها به دو گروه دهنده و گیرنده تقسیم بندی شدند. موش های دهنده هر دو گروه و موش های گیرنده گروه تجربی با PMSG/hCG تحریک تخمک گذاری شدند. بلاستوسیست های به دست آمده به صورت 5 و 10 عدد به طور جداگانه به ترتیب به شاخ های چپ و راست رحم موش های گیرنده حاملگی کاذب تحریک تخمک گذاری شده (گروه تجربی) و تحریک تخمک گذاری نشده (گروه کنترل) منتقل شدند. موش های گیرنده هر دو گروه در روز 14 حاملگی کشته شده و از نظر میزان لانه گزینی و رشد و وزن جنین ها مورد بررسی قرار گرفتند.
تغییر معنی داری در میزان جنین های رشد یافته در موش های تحریک تخمک گذاری شده (1/6 درصد) در مقایسه با موش های گروه کنترل (3/7 درصد) مشاهده نشد. میزان جنین های رشد یافته در شاخ چپ رحم (13 درصد در گروه کنترل و 4/11 درصد در گروه تجربی) به طور معنی داری بیشتر از شاخ راست (5/4 درصد در گروه کنترل و 5/3 درصد در گروه تجربی) بود(05/0P<). تعداد جنین های رشد نیافته در گروه تجربی (4/10 درصد) نسبت به گروه کنترل (3/12 درصد) و تعداد جنین های رشد نیافته در شاخ راست (14 درصد در گروه کنترل و 4/11 درصد در گروه تجربی) نسبت به شاخ چپ (9 درصد در گروه کنترل و 5/8 درصد در گروه تجربی) تغییر معنی داری نداشت. هم چنین تغییر معنی داری در میانگین وزن جنین های به دست آمده در گروه تجربی و کنترل دیده نشد.
احتمالا تحریک تخمک گذاری نمی تواند باعث کاهش میزان لانه گزینی و رشد جنین شود. همچنین در صورت انتقال تعداد زیادی جنین به شاخ رحم، پذیرندگی آندومتر کم شده، میزان لانه گزینی کاهش می یابد.