بررسی ایمنوهیستوشیمیایی رنگ پذیری پروتئین S-100 در تومورهای غدد بزاقی: پلئومورفیک آدنوما، سرطان آدنوئید سیستیک و سرطان موکواپیدرموئید

بیان مساله: تومورهای غدد بزاقی بخشی مهم از آسیب های حفره ی دهان را به خود اختصاص می دهند. گرچه در نظریه های تشکیل تومورهای غدد بزاقی، شکل گیری این غدد از سلول های میو اپی تلیال و داکتال مطرح شده است، اما نقش این سلول ها در ایجاد تومورهای بزاقی در حال بررسی است.

با توجه به نقش پروتئین S–100 در نمایش سلول های میواپی تلیال، تصمیم بر آن شد تا با مشخص کردن ایمونورآکتیویته و الگوی رنگ پذیری این سلول در تومورهای پلئومورفیک آدنوما، سرطان موکواپیدرموئید و آدنوئید سیستیک به بررسی این سلول ها در تومورهای یاد شده پرداخته شود.
مواد و

شمار پنج نمونه ی پلئومورفیک آدنوما، پنج نمونه ی سرطان آدنوئید سیستیک و پنج نمونه ی سرطان موکواپیدرموئید از میان نمونه هایی که نکروز نبوده، خونریزی نداشته و ثبوتی خوب داشتند، انتخاب و به روش ایمونوهیستوشیمیایی برای پروتئین S–100 رنگ شدند. نمونه ها از لحاظ الگو و شدت رنگ پذیری بررسی شده و شاخص رده بندیLabeling index (LI)] [نمونه های مثبت به دست آمد.

بررسی ایمونوهیستوشیمیایی نمونه های پلئومورفیک آدنوما بیانگر ایمونورآکتیویته مثبت سلول های اپی تلیالی و پلاسماسایتوئید و به ویژه سلول های داکتال با شدت رنگ پذیری متوسط تا شدید بود. شاخص رده بندی تومور پلئومورفیک آدنوما 34/0 به دست آمد. در تومور سرطان آدنوئید سیستیک هیچگونه واکنش رنگ پذیری مثبت دیده نشد، به گونه ای که شاخص رده بندی به دست آمده صفر بود. یافته های ایمونوهیستوشیمیایی در تومور سرطان موکواپیدرموئید نشان دهنده ی رنگ پذیری کمتر از پنج درصد سلول های اپی تلیالی بود، به گونه ای، که تنها شماری اندک از سلول های اپی تلیالی مثبت شده بودند.

نتایج بررسی کنونی نشان دهنده ی بروز پروتئین S–100 در پلئومورفیک آدنوما بود. بروز این شاخص در سرطان آدنوئید سیستیک و سرطان موکواپیدرموئید منفی بود. برپایه ی یافته های این بررسی، بودن سلول های میواپی تلیال در سرطان آدنوئید سیستیک و سرطان موکواپیدرموئید به بررسی بیشتر نیاز دارد.