بررسی بالینی اثرات سیگار بر بافت های پریودنتال مراجعه کنندگان به دانشکده ی دندانپزشکی تبریز در سال های 1384 - 1385

بیان مساله: عوامل خطرزای (Risk Factors) زیادی باعث پیشرفت بیماری پریودنتیت می شوند، که سیگار به عنوان یکی از این عوامل به شمار می رود. با توجه به این که، روزبه روز بر شمار افراد سیگاری افزوده می شود، درباره ی اثرات سیگار بر بافت های پریودنتال جای نگرش و بررسی وجود دارد.
هدف از این پژوهش، بررسی بالینی اثرات سیگار بر روی بافت های پریودنتال در مراجعه کنندگان به بخش های بیماری های دهان و پریودنتیکس دانشکده ی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1384- 1385 است.
مواد و بررسی کنونی به شیو ی تحلیلی و به صورت مقطعی انجام شد. حجم نمونه را 100 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن تشکیل دادند. از این شمار، 50 نفر سیگاری (گروه مورد) در دو گروه 34 نفر سیگاری شدید و 16 نفر سیگاری ملایم و 50 نفر غیرسیگاری (گروه شاهد) بودند. پس از اطمینان از یکسان بودن میانگین سنی افراد، متغیرهای پریودنتالی شامل: عمق نفوذ پروب، تحلیل لثه، میزان سطح چسبندگی از دست رفته، لقی دندان و خونریزی به هنگام پروبینگ. ارزیابی و در پرسشنامه هایی، که به همین منظور فراهم شده بود، وارد گردیدند. برای واکاوی داده ها از آزمون های تعقیبی توکی (Tukey) و مجذور کای، آزمون همبستگی پیرسون (pearson) و برنامه ی نرم افزاری SPSS استفاده گردید.
عمق نفوذ پروب، تحلیل لثه ، میزان سطح چسبندگی از دست رفته در افراد سیگاری شدید نسبت به غیرسیگاری ها و سیگاری ملایم افزایشی معنادار را نشان داد. در مقایسه ی افراد غیرسیگاری با سیگاری ملایم، هیچیک از متغیرهای یاد شده ی بالا در میان این دو گروه نتایج معنادار به دست نیامد (05/0p>). خونریزی به هنگام پروبینگ در افراد سیگاری شدید نسبت به غیرسیگاری ها و سیگاری ملایم کاهشی معنادار را نشان داد (00/0=p). درباره ی بررسی اثر اندازه ی مصرف سیگار برپایه ی بسته- سال (pack years) بر متغیرهای موردنظر که نشان دهنده ی شدت پریودنتیت است، نتایج معنادار به دست نیامد (05/0p>).
با توجه به نتایج به دست آمده از بررسی متغیرهای پریودنتالی، که همه ی آنها موید افزایش شدت پریودنتیت در افراد سیگاری نسبت به غیرسیگاری است، بهتر است که برای افزایش آگاهی افراد در این زمینه، برنامه هایی ویژه، تدارک دیده شود.