ارزیابی روش اچینگ و زمان نگهداری بر اندازه ی استحکام چسبندگی برشی دو گونه باندینگ سلف اچ (Self etch) و توتال اچ (Total etch)

بیان مساله: یکی از عوامل مهم درچسبندگی، گونه ی باندینگ مربوطه است. باندینگ های نسل ششم نسبت به نسل پنجم کاربردی آسان تر دارند، ولی گفته می شود، قدرت چسبندگی این باندها، با گذشت زمان کاهش می یابد.
هدف از این بررسی، مقایسه ی استحکام چسبندگی برشی یک گونه کامپوزیت با استفاده از یک گونه باندینگ نسل ششم و یک گونه باندینگ نسل پنجم سه ماه پس از نگهداری در سرم فیزیولوژی بود.
مواد و این بررسی به روش آزمایشگاهی بر روی 40 دندان کشیده شده ی قدامی گاو انجام شد. در آغاز، مینای دندان ها به طور کامل برداشته شد و با توجه به گونه ی باندینگ و کاربرد یا عدم کاربرد روش اچینگ، نمونه ها به چهار گروه بخش شدند. در نیمی از دندان ها ازExcite (باندینگ نسل پنجم) و در دیگران از Prompt L-pop)باندینگ نسل ششم) استفاده شد و بر روی بخش باند شده، کامپوزیت Z250 قرار گرفت. نمونه ها به مدت90 روز در سرم فیزیولوژی نگهداری شدند و سپس، ترموسیکل و در سیستم Dartec در زیر اثر نیروی برشی قرار گرفتند و واکاوی آماری با استفاده از One-way ANOVA و Tukey’s Test انجام گردید.
در گروه بی اچ، چسبندگیPrompt L-pop به گونه ای معنادار بهتر از Exciteبود و در گروه با اچ Excite نیز، به گونه ای معنادار بهتر بود. تفاوتی معنادار میان دو زیر گروه با و بی اچ در Prompt L-pop نبود، ولی در زیر گروه های Excite، تفاوت میان این دو گروه معنادار بود.
استفاده ازExcite همراه با اسید اچ، باندینگ قابل اعتمادتری را در عاج نسبت به Prompt L-popایجاد می کند.