بررسی اثر جراحی های ارتوگناتیک بر روی نحوه تکلم و تولید صدا

اختلالات اکلوژن به نظر می رسد یکی از مهمترین عواملی باشند که در بیماران با مشکلات دنتوفاسیال سبب ایجاد اختلالات گفتاری می گردند. طی جراحی های ارتوگناتیک که جهت تصحیح فانکشن و زیبایی انجام می شود. در واقع این معیار به سمت نرمال شدن پیش می رود و در نتیجه، انتظار می رود با تصحیح در فرم حفره دهان که خود نیز یکی از مهمترین مکانهای تولید صوت است، اختلالات گفتاری نیز بهبود یابند. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر جراحی های ارتوگانیک برروی نحوه تکلم در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی طی سالهای 79-1378میباشد.
این تحقیق از نوع clinical trial بوده و به صورت cross sectional انجام شده است. این مطالعه بر روی 18 بیمار (5 مرد و 13 زن) صورت گرفت. همگی این بیماران به علت ناهنجاری های مختلف دنتوفاسیال به مرکز درمانی بیمارستان آیت الله طالقانی مراجعه نمودند و اعمال ارتوسرجری انجام شده بر روی این بیماری شمال استئوتومی BSSRO و LEFORT I و نیز BIMAX می شد.
بیماران فاقد مشکلات ناشی از شکاف کام و آلوئول، اختلالات کرانیوفاسیال، عقب ماندگی ذهنی، انکیلوگلوسی، مشکل شنوایی و سابقه جراحی یا گفتار درمانی قبلی بودند. قبل از عمل، این بیماران جهت بررسی نحوه تکلم به متخصص گفتار درمانی در بیمارستان آیت الله طالقانی مراجعه و تست فونتیک جهت بررسی کیفی صدا بر روی آنها انجام شد. سه و شش ماه پس از جراحی مجددا نحوه گفتار و تولید صدا توسط همین تست ارزیابی گردید. صداهای مورد نظر شامل صداهای دولبی، لبی- دندانی، زبانی- دندانی، زبانی – آلوئولی و زبانی- کامی بودند. تغییرات قبل از عمل در تولید صداها با یکدیگر مقایسه و میانگین اشتباهات در تولید صدا، از طریق آزمون Paired t-test مورد بررسی قرار گرفتند.
بیشترین اشکال قبل از عمل در تولید صداهای زبانی- آلوئولی است. با توجه به بررسی های آماری تغییرات واضحی در تعداد اشتباهات قبل و بعد از عمل وجود دارد.
جراحی های ارتوگناتیک اثر مثبتی را بر بهبودی اختلالات تولید صدا دارند. این نکته نیز حائز اهمیت است که بیشترین بهبودی در اختلالات تولید صدا در سه ماه اول اتفاق می افتد.