تعیین فاکتور روماتوئید به روش ELISA و لاتکس: یک مطالعه مقطعی

آرتریت روماتوئید Rheumatoid Arthritis یک بیماری التهابی مزمن است که قسمت اعظم بافت همبند را در مفاصل و ارگان ها درگیر می کند. اما عمده ترین قسمت گرفتار بافت سینوویال است که به صورت آرتریت مزمن تظاهر می کند و با تغییر شکل و تخریب مفصل باعث از کارافتادگی می گردد. لذا لازم است در مرحله شروع بیماری از حداکثر معیارهای تشخیصی استفاده شود. یکی از معیارهای تشخیصی، فاکتور روماتوئید Rheumatoid Factor است. ایمیون کمپلکس در پاتوژنز و شروع و استقرار آرتریت روماتوئید اهمیت زیادی دارد. RF یک اتو آنتی بادی است که مستقیما علیه آنتی ژن قرار گرفته است و در قسمت FC ایمونو گلوبولین IgG خودی عمل می کند. افزایش RF در 90-70% بیماران آرتریت روماتوئید و همچنین در بیماران غیر روماتیسمی مانند بیماری های عفونی و ریوی دیده می شود. فاکتور روماتوئید را می توان با هر روشی سنجید مانند روش آگلوتیناسیون والرروز و لاتکس که یک روش قدیمی می باشند. فاکتور روماتوئید با هالوتیپ های مختلف به طور متناوب در حال تغییر می باشد. پابرجاترین فاکتور روماتوئید IgM است که بیشترین آگلوتیناسیون را ایجاد می کند. لذا اندازه گیری فاکتور روماتوئید مستلزم روشی است که بتواند ایمونوگلوبولین های مختلف را >>>