بررسی تاثیر سورفکتانت ها در سرعت انحلال لورازپام از دیسپرسیون های جامد آن

لورازپام از جمله داروهای نامحلول در آب است که جذب خوراکی آن توسط سرعت انحلال در مایعات گوارشی محدود می گردد لذا افزودن سرعت انحلال این دارو می تواند سرعت و وسعت بازدهی بدنی آن را افزایش دهد. تکنیک های مختلف تهیه دیسپرسیون های جامد با استفاده از حامل های هیدروفیل یکی از روش های مناسب برای افزودن سرعت انحلال داروهای نامحلول در آب به شمار می رود. با توجه به اینکه سورفکتانت های هیدروفیل از جمله ترکیباتی هستند که می توانند باعث افزایش سرعت انحلال این داروها با چند مکانیسم مختلف شوند لذا در این مطالعه از سورفکتانت ها به عنوان حامل های هیدروفیل در تهیه دیسپرسیون های جامد لورازپام استفاده شد.
برای این منظور از) SLS به عنوان سورفکتانت آنیونی)،) CTAB به عنوان سورفکتانت کاتیونی) و MYRJ 52 (به عنوان سورفکتانت غیر یونی) با نسبت های 1:0.1، 0.25: 1، 0.5: 1، 1:1، 1:2 و 5: 1 دارو به سورفکتانت استفاده گردید. جهت تهیه دیسپرسیون های جامد از روش تبخیر حلال مشترک و به عنوان حلال از حلال هیدروالکلی 75% استفاده گردید. دیسپرسیونهای جامد تهیه شده با استفاده از تست انحلال به صورتin-vitro مورد ازیابی قرار گرفته و با مخلوط های فیزیکی، داروی خالص دست نخورده و داروی خالص treated (فرآوری شده) مقایسه شدند. جهت بررسی وجود تداخل دارو - حامل و تغییرات کریستالی احتمالی در فرآیند تبخیر حلال مشترک به ترتیب از طیف سنجی FT-IR و XRD استفاده گردید.
نتایج مطالعه نشان دادند که سرعت انحلال دیسپرسیون های جامد لورازپام با تمام نسبتهای دارو - حامل بمیزان قابل ملاحظه ای بیشتر از داروی خالص دست نخورده، داروی خالص فرآوری شده و مخلوطهای فیزیکی با نسبت مشابه می باشد. از بین نسبتهای مختلف دارو - حامل استفاده شده نسبت 0.5: 1، 1:1 و 1: 5 به ترتیب به عنوان نسبت اپتیمم برای دیسپرسیون های جامد لورازپامSLS-، لورازپام CTAB-و لورازپامMyrj52- تعیین گردید. طیف های FT-IR و XRD به ترتیب عدم تداخل دارو - حامل و تغییرات مختصر در ساختمان کریستالی دارو را نشان دادند.
روش های تهیه دیسپرسیون های جامد از روش های بسیار موثر جهت افزودن سرعت انحلال داروهای کم محلول در آب بوده و سورفکتانت ها نیز می توانند حامل های مناسبی برای این دیسپرسیون ها باشند.