بررسی اثر تحریکات مکانیکی جلدی بر سطوح داخلی کف پا بر روی تحریک پذیری موتورنورون های همان سمت و سمت مقابل

مکانورسپتورهای کف پا در تنظیم رفلکسی نقش دارند. تحریک این گیرنده ها در سطوح داخلی کف پا مرتبط با انشعابات داخلی شاخه پلانتار عصب تیبیال می باشد. بنابراین نظریه، تحریک آوران های با حد آستانه پایین می تواند اثر مهاری بر روی رفلکس های عضله سولئوس داشته باشد.
ورودی های سوماتوسنسوری ناشی از فعالیت مکانورسپتورها در نقاط تماسی به بدن وارد می گردند. لذا فیدبک حسی منشا گرفته از گیرنده های پوستی در پا که از طریق تحریک پوستی عصب ایجاد می شود می تواند نقش مهمی در کنترل حسی و تنظیم الگوهای تون نرمال ایفا کند در این مطالعه به بررسی تحریک پذیری موتورنورون با تحریک گیرنده ها در سطوح داخلی کف پا مرتبط با انشعابات داخلی شاخه پلانتار عصب تیبیال، پرداخته شده است.
16 فرد سالم بطور داوطلبانه در این مطالعه شرکت نموده اند. افراد در وضعیت دمر قرار گرفته و تحریکات مکانیکی جلدی (برابر با 50% وزن ساق و پای فرد) به سطوح داخلی کف پای سمت غالب، توسط دستگاه طراحی شده، به واسطه یک صفحه به ابعاد 3×3 سانتیمتر در زمان های مختلف اعمال گردید. رفلکس هافمن (H) بعنوان معیار اندازه گیری تحریک پذیری موتورنورون ها، به شکل دوطرفه، قبل و بعد از بکار بردن تحریکات مکانیکی جلدی ثبت شد. بر اساس این مطالعه، دامنه رفلکس هافمن و نسبت H/M هر دو سمت کاهش معناداری را بعد از اعمال تحریک به سمت داخل کف پای همان سمت (P<0.05) نشان داد. بعلاوه زمان تاخیری رفلکس H افزایش معناداری را نشان داد. (P<0.05). میزان کاهش در دامنه رفلکس H و تاثیر تحریکات بر روی پای همان سمت بیشتر بوده است.
نتایج نشان دهنده تاثیرات تعدیلی تحریکات آورانهای پوستی بر تحریک پذیری موتورنورونهای همان سمت و سمت مقابل در محل توزیع عصب داخلی پلانتار، دارد. این نتایج می تواند کاربرد عملی در درمان اختلالات تون عضلانی در موارد ضایعات نخاعی و ضربه مغزی داشته باشد.