درمان زودرس با Nasal CPAP در نوزادان نارس با سندرم دیسترس تنفسی

سندرم دیسترس تنفسی نوزادان یکی از مهمترین دلایل مرگ و میر در نوزدان نارس محسوب می شود. با توجه به اختلاف نتایج مطالعات قبلی، هدف این تحقیق پاسخ به این سوال است که آیا درمان زودرس باCPAP Nasal قادر خواهد بود نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی و عوارض آن را در نوزادان نارس مبتلا به RDS کاهش دهد؟

در این کارآزمایی بالینی، نوزادان نارس با دیسترس تنفسی در 6 ساعت اول تولد با نمونه گیری تصادفی وارد گروه مورد یا شاهد شدند. گروه مورد فقط بر اساس بروز علائم بالینی دیسترس تنفسی رویCPAP Nasal قرار می گرفتند ولی برای گروه شاهد درمان استاندارد انجام شد یعنی بر اساس آنالیز گازهای شریانی درباره روش درمان کمک تنفسی تصمیم گیری می شد.

از تعداد 47 نوزاد، 25 نوزاد در گروه شاهد و 22 نوزاد در گروه مورد قرار گرفتند. متوسط سن حاملگی نوزادان 6/2±3/31 هفته و متوسط وزن 540±1621 گرم بود. در گروه شاهد 68% و در گروه مورد 9/40% فوت کردند (06/0=p). در گروه شاهد 80% و در گروه مورد 4/36% نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی پیدا کردند (006/0=p). همچنین در گروه شاهد طول مدت ونتیلاسیون مکانیکی 6/2±9/2روز و در گروه مورد 3/1±68/0روز بود (0009/0=p). نیاز به تزریق سورفاکتانت در گروه شاهد 48% و در گروه مورد فقط 1/9% بود (009/0=p). در گروه شاهد و مورد میزان پنوموتوراکس، طول مدت درمان با اکسیژن، طول مدت بستری در NICU و طول مدت بستری در بیمارستان تفاوت معنی داری نداشت.

با استفاده ازCPAP Nasal زودرس می توان نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی و طول مدت آن و نیاز به سورفاکتانت را در نوزادان مبتلا به RDS کاهش داد. پیشنهاد می شود در مراکزی که NICU و رسپیراتور ندارند، قبل از اخذ پذیرش از NICU و در طول انتقال نوزاد نارس مبتلا به RDS از مناطق دور افتاده از دستگاه های کوچک و ارزان CPAP استفاده شود.