بررسی محیط های رسوبی و چینه شناسی سکانسی سازند دالان در ناحیه زاگرس (نواحی کوه دنا و کوه سورمه)

سنگهای کربناته سازند دالان به عنوان بزرگترین مخزن گاز دار در منطقه زاگرس و خلیج فارس به شمار می رود. این سازند ما بین سازندهای تخریبی فراقان در پائین و کربناته کنگان در بالا قرار گرفته است. مطالعات میکروفاسیس و رسوب شناسی نشان می دهد که گسترش رخساره های مخزنی (به ویژه اوولیتی) این سازند عمدتا به واحد دالان بالائی محدود می شود. 5 کمربند رخساره ای مربوط به یک پلاتفرم بزرگ کربناته از نوع رمپ (homoclinal ramp with barrier type) در چارچوب 9گروه رخساره ای مختلف شناسائی شده است که به ترتیب شامل ناحیه سبخایی، پهنه های کشندی، محیطهای بسته لاگونی، تپه های سدی اوولیتی تا بیوکلاستی با خصوصیات مخزنی و بخشهای دریای باز پلاتفرم کربناته (outer ramp) است. رخساره های فوق با ویژگی های رسوب شناسی و دیاژنتیکی متفاوتی درنواحی کوه سورمه وکوه دنا به طور مقایسه ای مورد بررسی قرار گرفتند، بطوریکه مطالعات اخیر نشان می دهد که گسترش رخساره های شناسائی شده در نواحی فوق متفاوت می باشد که تحت تاثیر نوسانات حوضه ای بوده است. مطالعات چینه شناسی سکانسی منجر به شناسایی حداقل شش سکانس رسوبی از نوع دسته سوم و تعداد زیادی سیکلهای کوچک مقیاس یا پاراسکانس گردید. مرزهای بین سکانسی از انواع ناپیوستگی های درجه اول و دوم می باشند که مرزهای زیرین و بالائی سازند دالان در این نواحی بیانگر دو ناپیوستگی از نوع اول می باشند. هر یک از سکانسهای رسوبی فوق در شرایط متفاوتی از نوسانات سطح آب دریا تشکیل شده اند، اما در مجموع از فاز های رسوبی پیشروی (TST) و سکون نسبی تا پسروی (HST) تشکیل شده اند. سکانسهای رسوبی موجود بیانگر تغییرات سطح آب دریا در مقیاس جهانی(eustatic) و فرونشست تدریجی حوضه در مقیاس ناحیه ای می باشند.