ارزیابی آزمایشگاهی استحکام در برابر شکست دندان های مولر اندو شده پس از ترمیم با کامپوزیت رزین

با توجه به اهمیت ترمیم دندانهای مولر بعد از اندو، هدف از این مطالعه آزمایشگاهی تعیین استحکام در برابر شکست دندانهای مولر اندو شده پس از ترمیم با یک نوع کامپازیت رزین مستقیم تحت تاثیر نیروهای بازسازی شده جویدن بود.
در این تحقیق مداخلهای موازی، یک صد و هفده دندان مولر پایین انسان انتخاب شدند. برای نمونه ها درمان ریشه انجام شد. دندانها ابتدا به 3 گروه 39تایی براساس نوع تهیه حفرات مختلف تقسیم شدند: MOD وسیع، MOD وسیع به اضافه کوتاه کردن کاسپهای لینگوال(CCL) و MOD وسیع به همراه کوتاه کردن کاسپهای باکال و لینگوال (CCBL). گروه کنترل شامل 13 عدد دندان سالم بود. پس از ترمیم توسط یک کامپازیت قابل تراکم (Tetric Ceram HB)، هر گروه به 3 زیر گروه 13تایی تقسیم و تحت چرخه های نیرو در دستگاه دهان مصنوعی قرار گرفتند، به ترتیب: بدون هیچ چرخه، یک میلیون و دو میلیون چرخه. سپس نمونه ها در دستگاه اینستران با سرعتmm/min 5 تحت نیروی فشاری شکسته شدند. برای مقایسه میانگین استحکام در برابر شکست گروه های آزمایشی و کنترل از آنالیز واریانس و تست دانکن استفاده شد(05/0=α).
نتایج بررسی حاضر نشان داد که دو متغیرتهیه حفره و زمان بر یکدیگر تاثیر متقابل آماری داشتند (05/0P<). همچنین در حفرات MOD بالاترین استحکام شکست بلافاصله بعد از ترمیم مشاهده شد (kgf 292/338) (05/0P<) که اختلاف آماری قابل ملاحظهای با گروه های چهار (kgf 8691/249) و هشت ساله (kgf 208/210) داشت. کمترین میزان استحکام شکست مربوط به گروه CCBL در ابتدای ترمیم بود (kgf 65/239) (05/0P<). همچنین بالاترین میزان استحکام شکست به گروه CC-L بعد از چهار (kgf 959/299) و هشت سال (kgf 892/290) مربوط بود (05/0P<). در بین تمام گروه ها، گروه کنترل (دندانهای سالم) بالاترین میزان استحکام شکست را نشان داد (kgf 346).
ترمیمهای ادهزیو کامپازیت رزین در دندانهای مولر زمانی که کاسپ لینگوال دندان کوتاه شود میتوانند تا چهار سال پس از ترمیم استحکام در برابر شکستی معادل دندان دست نخورده را دارا باشند.