Journal of Dental School
Volume:24 Issue: 3, 2006

بهبود خواص مکانیکی با افزایش درجه پلیمریزاسیون در کیفیت و طول عمر ترمیمهای کامپوزیت رزین اهمیت بسزایی دارد و شدت تابش به عنوان عامل اصلی در پلیمریزاسیون کافی در دستگاه های نوری رو به افزایش میباشد، چنانچه شدتهای تابش بالا با کاهش زمان کیورینگ ارائه شده اند. اما در تحقیقات، تاثیر این پلیمریزاسیون سریع بر خواص مکانیکی کامپوزیت رزین مورد بحث میباشد. هدف از این تحقیق، مقایسه اثر شدتهای مختلف دستگاه نوری هالوژن بر استحکام خمشی کامپوزیت رزین میباشد.
این تحقیق به روش تجربی با تهیه 70 نمونه از کامپوزیت Z100 انجام گرفت. کامپوزیتها در مولدی از جنس Stainless steel به ابعاد 5/2×2×25 میلیمتر قرار داده شده، با استفاده از نوار شفاف روی آن در شرایط نوری زیر، تحت تابش قرار گرفتند. شدتهای مختلف ایجاد شده توسط دستگاه هالوژن در 7 گروه 10تایی زیر مورد بررسی قرار گرفتند.
1- شدت mw/cm2400 در زمان 40 ثانیه (گروه کنترل)، 2- شدت mw/cm2 700 در زمان 23 ثانیه، 3- شدت mw/cm2 1120 در زمان 3/14 ثانیه (در سه گروه فوق چگالی انرژی یکسان است)، 4- شدت mw/cm2 700 در زمان 40 ثانیه، 5- شدت mw/cm21120 در زمان 10 ثانیه، 6- شدت mw/cm2 1120 در زمان 23 ثانیه، 7- شدت mw/cm2 1120 در روش Soft- Start. چگالی انرژی در هر گروه تعیین شد. 10 دقیقه پس از تابش، نمونه ها از مولد خارج شده و بعد از 24 ساعت نگهداری در دمای 37 درجه سانتیگراد جهت آزمایشthree point flexture، در دستگاه اینسترون قرار گرفته، مقادیر استحکام خمشی بر حسب مگاپاسکال (MPa) بدست آمد. مقادیر بدست آمده به وسیله آزمونهای آماری ANOVA و Kruskal-wallis مورد بررسی قرار گرفتند.
مقادیر میانگین استحکام خمشی در 7 گروه آزمایشی به ترتیب MPa52/122، 48/126، 71/133، 75/125، 21/123، 55/131 و 11/121 بود. با استفاده از آزمون آماری ANOVA، همچنین آزمون تکمیلی Kruskal-Wallis، تفاوت آماری معنی داری بین 7 گروه مشاهده نگردید (05/0P>).
استحکام خمشی کامپوزیت به سرعت پلیمریزاسیون حساسیتی نداشت. پلیمریزاسیون سریع با شدت تابش بالا و زمان تابش کوتاه، اثر مخربی بر استحکام خمشی کامپوزیت نشان نداد. روش Soft - start پلیمریزاسیون در شدت تابش 1120، استحکامی مشابه روش پیوسته کیورینگ در این شدت را نشان داد.

امروزه ایمپلنت یک درمان ایدهآل و در دسترس برای جایگزینی دندانهای از دست رفته است. ایمپلنت باید به طور ایدهآل حداقل توسط 1 میلیمتر استخوان احاطه شود. به این منظور دانستن ابعاد استخوانی ضروری است. در این راستا تعیین عرض استخوان یکی از موارد مشکلزا میباشد. با استفاده از Ridge Mapping Caliper میتوان بر برخی مشکلات مرتبط با تکنیکهای مختلف تصویربرداری نظیر CT - Scan فائق آمد. این تحقیق با هدف بررسی دقت Bone Caliper در تعیین عرض ریج در مقایسه با CT-Scan صورت گرفت.
این تحقیق تشخیصی بر روی 11 بیمار مراجعه کننده به بخش جراحی و پروتز دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی که متقاضی ایمپلنت بودند صورت گرفت. به این منظور یک Stent آکریلی خاص طراحی گردید تا نقاط اندازهگیری هنگام تهیه اسکن و اندازهگیری داخل دهان یکسان باشد. اندازهگیری عرض استخوان در 52 محل قرارگیری ایمپلنت در دو محل به فاصله 3 و 6 میلیمتر از لبه ریج یکبار داخل دهان و یکبار روی CT - Scan انجام شد. میانگین، انحراف معیار (بر حسب میلیمتر)، آزمون تساوی میانگین داده ها (آزمون t زوج شده)، ضریب همبستگی، ضریب اعتبار و فاصله اطمینان 95 درصد یکبار برای کل داده ها، یکبار برای کل داده های سایت 3 میلیمتری و یکبار برای کل داده های سایت 6 میلیمتری محاسبه شد.
در مجموع 104 اندازه گیری داخل دهان 104 اندازهگیری روی CT - Scan در 52 محل قرارگیری ایمپلنت انجام شد که تفاوت این اندازه گیری ها از نظر آماری معنی دار نبود(05/0P>).
بر این اساس میتوان از Bone Caliper به جای CT - Scan جهت تعیین عرض استخوان استفاده کرد. این تکنیک با توجه به سادگی و در دسترس بودن میتواند تخمین مناسبی از مقدار استخوان موجود، در کلینیک در اختیار کلینیسین قرار دهد.

روش های جراحی دندان معمولا با درد و ناراحتی و مشکلات فراوانی از جمله تورم و تریسموس و درد همراه میباشند. داروهایی از قبیل کورتیکواستروئیدها برای کاهش تورم و عوارض پس از عمل مورد استفاده قرار گرفتهاند. با توجه به اهمیت موضوع و اهمیت پیشگیری از عوارض درمانهای دندانپزشکی این تحقیق با هدف بررسی اثر دگزامتازون تزریقی قبل از عمل جراحی دندانهای نهفته پایین در کاهش تورم و تریسموس پس از عمل انجام شد.
مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی و دوسوکور تصادفی (randomized double – blind experimental) و با استفاده از تکنیک مشاهده در مدت زمان 18 ماه صورت گرفت. 30 بیمار (17 زن و 13 مرد) مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی تهران جهت خارج کردن دندان مولر سوم پایین در دو گروه مورد و کنترل به طور تصادفی قرار گرفتند. در گروه مورد، قبل از عمل جراحی دگزامتازون به صورت تزریقی و در گروه مورد از آب مقطر به عنوان پلاسبو استفاده شد. اندازه فاصله دو زاویه فک پایین و میزان باز شدن دهان برحسب میلی متر قبل از عمل و 48 ساعت و یک هفته بعد از عمل اندازهگیری و ثبت گردید. با توجه به ماهیت متغیر مورد بررسی از آزمون t – test برای بررسی تفاوتها استفاده شد.
تحقیق نشان داد که تفاوت موجود بین گروه کنترل و گروه مورد (استفاده از دگزامتازون تزریقی قبل از عمل) از نظر تورم و تریسموس معنیدار بود(001/0P<).
استفاده از دگزامتازون تزریقی قبل از عمل جراحی بیرون آوردن دندان مولر سوم موجب کاهش تورم و تریسموس بعد از عمل میشود.

تزریق جزء آن دسته از اعمال دندانپزشکی است که بزرگترین پاسخ منفی را در کودکان ایجاد میکند و کاهش درد ناشی از آن یکی از بزرگترین معضلات در دندانپزشکی کودکان میباشد. از آنجا که ضرورت استفاده از مواد بیحسی سطحی مورد تردید و تناقض بوده و در کشور ایران چنین تحقیقی در این زمینه انجام نشده است بنابراین، این تحقیق با هدف تعیین تاثیر ژل بنزوکائین بر میزان درد ناشی از تزریق در کودکان مراجعه کننده به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد در سال 1383 انجام گرفت.
تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی از نوع sequential randomized double blind به روش نمونه گیری مستمر انجام گرفت. کودکی که نیازمند بیحسی انفیلتراسیون دو طرفه خلفی فک بالا جهت ترمیم Cl I بطور همزمان و فاقد آبسه و فیستول در ناحیه مورد نظرو یا هر گونه بیماری سیستمیک بود و همچنین از نظر همکاری در طبقه 3 یا 4 فرانکل قرار داشت مورد بررسی قرار گرفت. ژلهای مورد استفاده، بنزوکائین 18% و فلوراید با طعم و رنگ یکسان بود. بطور تصادفی یکی از دو ژل بمدت 2 دقیقه در وستیبول ناحیه قرار داده شده و تزریق انجام میگرفت. پس از 10 دقیقه استراحت، تمامی مراحل در سمت مخالف با ژل دیگر انجام گرفتند. جهت اندازه گیری درد، مقیاس CPS از نظر محقق، و مقیاس VAS از نظر کودک مورد استفاده قرار گرفت و در نهایت ارجحیت دو تزریق از کودک پرسیده شد. داده های بدست آمده از VAS و CPS با آزمونهای Mann Whitney و کای دو، ارجحیت با Sign test و همبستگی بین دو مقیاس Vas و CPS با Spearman مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.
در این تحقیق 25 کودک (50 نمونه) 12 6 ساله مورد بررسی قرار گرفتند. بعلت عدم پایایی دو نفر در ارائه پاسخها و حذف آنان تحقیق بر روی 23 نفر انجام گرفت. در مقیاس VAS مجموع امتیازات ژل پلاسبو، 551 و ژل بنزوکائین 530 بود. در مقیاس CPS مجموع امتیازات ژل پلاسبو، 519 و ژل بنزوکائین 562 بود که هیچ یک از نظر آماره Mann Whitney معنیدار نبود. با مقیاس CPS و VAS، میزان درد «ندارد و خفیف» در گروه های پلاسبو و بنزوکائین مشابه هم بود و برحسب درد «ندارد و خفیف» و درد «متوسط و شدید» آماره کای دو نشان داد که این اختلاف به لحاظ آماری معنیدار نمیباشد. از نظر ارجحیت تزریق، 3 مورد (13درصد) بین ژلهای پلاسبو و بنزوکائین بیتفاوت بوده، 11 مورد (48 درصد) پلاسبو و 9 مورد (40 درصد) بنزوکائین را ترجیح دادند که از نظر آمارهSign test معنی دار نبود. همبستگی بین CPS و VAS با آماره Spearman در گروه شاهد 21/0 (21 درصد) و در گروه مورد 17/0 (17 درصد) بدست آمد که میزان همخوانی ضعیف است.
نتایج تحقیق نشان دادند که ژل بنزوکائین 18% تاثیری بر میزان درد ناشی از تزریق در کودکان ندارد، بنابراین میتواند با احتیاط مورد استفاده قرار گیرد.

اروژن بعنوان از دست رفتن غیرقابل برگشت نسج سخت دندانی در اثر یک پروسه شیمیایی، بدون درگیر بودن باکتری ها تعریف گردیده است. اروژن دندانی عامل مهمی در تخریب دندان نزد همه گروه های سنی بخصوص کودکان میباشد. تصور می شود اسیدهای با منشاء داخلی (شیره معده) و خارجی (مواد غذایی ترش و نوشابه های گازدار) عوامل اصلی ایجاد اروژن هستند. شواهد درباره بروز اروژن توسط نوشابه های گازدار بطور چشمگیری رو به افزایش نهاده است. زیرا مصرف این گونه نوشابه ها بطور تاسفانگیزی طی دو دهه گذشته افزایش یافته است. بنابراین بررسی قدرت اسیدی نوشابه های ساخت داخل کشور ضروری مینماید. هدف از این مطالعه بررسی PH و Titratable Acidity (TA) برخی از نوشابه های گازدار تولید داخل کشور میباشد.
این مطالعه تجربی از نوع آزمایشگاهی در کرمان برای کنترل PH و TA نوشابه های گازدار کولا، پرتقالی و لیمویی تولید داخل کشور طراحی شد. در این تحقیق، 23 نوع نوشابه از گروه های سه گانه فوق تهیه و PH، TA آنها در آزمایشگاه طی سه نوبت یعنی حدود 10روز پس از تولید، حدود 2 ماه، و حدود 4 ماه پس از تولید با دستگاه PH متر دیجیتالی و با روش خنثیسازی اسید و رنگسنجی (تیتراسیون) بررسی شد. آنگاه یافته ها با برنامه آماری SPSS10 و آزمونهای paired T و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که PH نوشابه های مورد بررسی در محدوده 3-5/2 بوده، PH نوشابه های کولا از نوشابه های پرتقالی و لیمویی کمتر بود (05/0P<). TA در نوشابه های پرتقالی اندکی بیشتر از نوشابه های کولا و لیمویی بود اما این اختلاف معنیدار نبود. TA نوشابه های مورد بررسی در محدوده 14/0-11/0 قرار داشت.
با توجه به PH و TA به نظر میرسد تمامی نوشابه های مورد بررسی با این روش مطالعه، از نظر قدرت و توانایی ایجاد اروژن دندانی در گروه کم یا قدرت ضعیف جای میگیرند اما این نتیجه به مفهوم بیضرر بودن آنها برای دندانها و سلامت جسم نمیباشد.

یکی از مهمترین مراحل در تشخیص و تعیین نیاز بیماران به درمانهای ارتودنسی آتی بعنوان عملی پیشگیرانه، محاسبه و تخمین عرض مزیودیستال دندانهای کانین و پرهمولر اول و دوم دائمی رویش نیافته در دوره دندانی مختلط و مقایسه آن با فضای موجود در قوس دندانی میباشد. یکی از متداولترین، سادهترین و عملیترین روش ها، روش Tanaka & Johnston میباشد. بعلت تاثیر نژاد و گونه بر اندازه دندانها و با توجه به این موضوع که فرمول خطی Tanaka & Johnston از مطالعه و بررسی بر روی افراد با نژاد اروپای شمالی حاصل شده است نمیتوان این فرمول را در نژادهای دیگر به کار برد. هدف از این بررسی بدست آوردن معادلات خطی جدید برای تخمین عرض مزیودیستال دندانهای کانین و پرهمولر رویش نیافته برای استفاده در شهر اهواز میباشد.
این بررسی تحلیلی – مقطعی بر روی 45 نفر از دانشآموزان (23 دختر و 22 پسر) 14 تا 18 ساله که در آنها دندانها کاملا رویش یافته، فاقد پوسیدگی و ترمیم دندانی، آنومالی های شکلی و یا سایش دندانی و دارای رابطه Class I کانین و مولر بودند انجام گرفت. از دندانها بوسیله کولیس دیجیتال با دقت 01/0 میلیمتر اندازه گیری بعمل آمد و با استفاده از آنالیزهای همبستگی، رگرسیون و T-test اطلاعات جمعآوری شده تجزیه و تحلیل شدند.
در این مطالعه نتایج زیر حاصل شد. ضریب همبستگی بین مجموع عرض مزیودیستال دندان های ثنایای پایین با مجموع عرض مزیودیستال دندانهای کانین و پرهمولر در فک بالا در زنان 588/0=r، در مردان 686/0=r و در مجموع 678/0=r بدست آمد. ضریب همبستگی در فک پایین در زنان 611/0= r، در مردان 7/0=r و در مجموع 691/0=r بدست آمد. معادلات رگرسیون و ضرایب مربوطه برای تخمین عرض مزیودیستال دندانهای کانین و پره مولر رویش نیافته(Y) براساس مجموع عرض مزیودیستال دندانهای ثنایای رویش یافته پایین (X) پس از ساده کردن و با احتساب تقریبا 5/0 میلیمتر بزرگنمایی برای شهر اهواز بصورت زیر بدست آمد: +5/10 = y (در فک بالا)، + 10 = y (در فک پایین).معادلات جدید در فک بالا و پایین تقریبا با سطح 50% جدول احتمالات Moyers هماهنگی دارند.
با توجه به تاثیر نژاد و گونه بر روی اندازه دندانها، به تخمین اندازه دندانها و ارتباط میان گروه های دندانی در هر نژاد و گونه برای استفاده در کلینیک نیاز میباشد. در این بررسی میان مجموع عرض مزیودیستال دندانهای ثنایای پایین و مجموع عرض مزیودیستال دندانهای کانین و پرهمولر فک بالا و پایین در اهواز روابط زیر برقرار است: (2: مجموع عرض مزیودیستال دندانهای ثنایای پایین) + 5/10 = مجموع عرض مزیودیستال دندانهای کانین و پرمولر بالا در هر نیم فک (2: مجموع عرض مزیودیستال دندانهای ثنایای پایین) + 10 = مجموع عرض مزیودیستال دندانهای کانین و پرمولر پایین در هر نیم فک معادلات جدید در فک بالا و پایین تقریبا با سطح 50% جدول احتمالات Moyers هماهنگی دارند.

با توجه به حضور قابل توجه عوامل سیستم ایمنی در ضایعات مزمن پری‎اپیکال احتمال دخالت پاسخ های دفاعی بدن بویژه در قالب واکنش های ازدیاد حساسیت، در پاتوژنز این ضایعات مطرح می‎شود. تاکنون براساس منابع موجود از بین عوامل مهم دخیل در واکنش ازدیاد حساسیت تیپ I، فقط به بررسی یکی از این عوامل پرداخته شده، بنابراین این تحقیق با هدف بررسی ارتباط میان درصد مست‎سل‎ها و غلظت هیستامین با حضور‎ IgE در ضایعات مزمن پری‎اپیکال دندان انسان انجام پذیرفت.
برای انجام این تحقیق تحلیلی، از بین بیماران مراجعه کننده به بخش های بیماری های دهان، اندودنتیکس، جراحی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و درمانگاه ها در مجموع 40 نمونه ضایعه پری‎اپیکال از 39 بیمار جمع آوری گردید. پس از خارج ساختن نمونه ها ضمن جراحی، نمونه ها به دو نیمه تقسیم شدند. نیمی از نمونه ها مورد کشت 3 روزه بافتی قرار گرفته، سپس جهت تعیین حضور و غلظت IgE، هیستامین و اینترلوکین-6 (IL-6)در مایع رویی کشت از روشSandwich Enzyme Linked Immuno-Sorbent Assay (ELISA) استفاده شد. نیمی دیگر جهت تعیین درصد مست‎سل‎ها به بخش پاتولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی فرستاده شدند. جهت انجام آنالیزهای آماری از آزمون های آماری غیر پارامتری Mann Whitney U و تعیین ضریب همبستگی Spearman استفاده شد.
میانگین درصد مست‎سل‎ها در گروه مورد حدود 02/7±25/10و در گروه شاهد حدود 09/4±9/6 از کل سلول‎های التهابی برآورد شد. میانگین غلظت هیستامین در گروه مورد حدود 67/9±1/9 و در گروه شاهد حدود 46/4± 93/5 نانوگرم/ میلی‎لیتر برآورد شد. همچنین با انجام آنالیزهای آماری مشخص ‎شد که بین ‎دو گروه مورد مطالعه از لحاظ ‎درصد مست‎سل‎ها و غلظت هیستامین اختلاف آماری معنی‎داری وجود ندارد. ضمن آنکه بین درصد مست‎سل‎ها و حضور IgE و بین غلظت هیستامین و حضور IgE به همبستگی آماری معنی‎داری برخورد نشد.
براساس یافته های بدست آمده از این تحقیق چنین نتیجه گیری می‎شود که نظر به عدم همراهی معنی‎دار مست‎سل‎ها و هیستامین با IgE در ضایعات مزمن پری‎اپیکال فرض دخالت داشتن واکنش ازدیاد حساسیت تیپ I (آلرژی)در پاتوژنز این ضایعات کمرنگ می‎شود.

دیابت از شایعترین بیماری های متابولیک به شمار میرود، تقریبا نیمی از بیماران مبتلا به دیابت از بیماری خود آگاهی ندارند. شیوع این بیماری در بیماران دارای پریودونتیت در مقایسه با بیماران سالم (از نظر پریودنتال) بیشتر است. بنابراین تعداد زیادی از بیماران با مشکلات پریودنتالی دارای دیابت ناشناخته میباشند. هدف از این مطالعه ارزیابی همبستگی بین میزان قند خون شیار لثه ای و قند خون مویرگی نوک انگشت میباشد تا از خون شیار لثهای در طول معاینات پریودنتال برای تعیین سطح قند خون استفاده شود.
در این مطالعه توصیفی - تحلیلی 30 بیمار دیابتی و 30 بیمار غیردیابتی دارای پریودونتیت متوسط تا شدید پس از انجام معاینات پریودنتال برای مطالعه انتخاب شدند. در این بیماران قند خون ناشی از پراب کردن شیار لثهای، همچنین قند خون مویرگی نوک انگشت با استفاده از دستگاه گلوکومتر به طور همزمان اندازهگیری شدند، سپس با استفاده از آزمونهای آماری Pearsons correlation و paired t مورد ارزیابی قرار گرفتند.
سطح قند خون بیماران از mg/dl 58 تا 477 متغیر بود و بین میزان قند خون شیار لثهای و قند خون شیار مویرگی نوک انگشت همبستگی بالایی وجود داشت (99/0=r، 0001/0=P). همچنین شدت بیماری پریودنتال در دو گروه شاهد و مورد از نظر آماری معنیدار نبود(05/0P>).
با توجه به همبستگی موجود بین قند خون مویرگی و قند خون شیار لثه، میتوان در کلینیک دندانپزشکی از این روش بجای سایر روش های invasive استفاده کرد. بنابراین میتوان از خون ناشی از پراب کردن پاکت پریودنتال در طول معاینات پریودنتالی برای ارزیابی سطح قند خون و نیز تشخیص بیماران دیابتی استفاده نمود.

در مورد پاتوژنزEarly Childhood Caries (Nursing Caries)، بیش از همه بر نقش میکروارگانیسمها (بخصوص استرپتوکک موتانس) تاکید میشود. البته عوامل متعدد دیگری نیز در این بیماری دخالت دارند که پاسخهای ایمنی میزبان از جمله آنها میباشند. از میان عوامل مختلف سیستم ایمنی، در مورد نقش نوتروفیلها در جلوگیری یا بروز nursing caries، علیرغم اینکه بعنوان اولین خط دفاعی به حساب میآیند، تحقیقات چندانی صورت نگرفته است. با توجه به مطالب فوق، هدف از انجام این تحقیق، بررسی میزان نوتروفیلهای بزاق کودکان 5-3 ساله درگیر و غیردرگیر nursing caries در مهدکودکهای تهران در سال تحصیلی 81-1380 میباشد.
در این مطالعه نحلیلی Cross sectional تعداد 36 نفر از کودکان مبتلا به nursing caries و 36 نفر از کودکان Caries Free انتخاب و کلیه متغیرهای زمینهای که احتمال تاثیر آنها بر میزان نوتروفیلها داده میشد، حذف شدند. سپس جهت انجام آزمایشات، حدود 1 میلیلیتر بزاق از دهان هر فرد گرفته شد و پس از رنگآمیزی نسبت به اندازهگیری درصد نوتروفیلها اقدام گردید. از هر یک از نمونه ها یک فروتی نیز تهیه شده، جهت اجتناب از تورش کدگذاری انجام شد. نتایج دو نمونه گیری مورد مقایسه قرار گرفتند. از نرم افزار آماری SPSS Ver. 10 و همچنین آزمون Chi – square جهت آنالیز آماری استفاده گردید.
براساس آزمایش مزبور، میزان درصد نوتروفیلها در افراد مبتلا به nursing caries حدود 4/11± 6/23درصد و در افراد Caries Free 2/11±6/17 درصد برآورد گردید. با انجام آزمون آماری chi square مشخص شد که بین درصد نوتروفیل بزاق در بیماری nursing caries نسبت به بیماران Caries Free اختلاف آماری معنی داری وجود دارد(02/0P=).
براساس یافته های بدست آمده از این تحقیق میتوان چنین نتیجه گیری کرد که در پاتوژنز بیماری nursing caries (همانند بیماری های پریودنتال)، افزایش نوتروفیلهای بزاق مطرح میباشد. به عبارت دیگر، در بیماری nursing caries مانند عفونتهای دیگر مهاجرت نوتروفیلها از خون به محیط دهان افزایش یافته که خود نشانه ای از دفاع بدن در مقابل بیماری میباشد.

لیکن پلان یک بیماری نسبتا شایع التهابی است که روی پوست یا مخاط یا هر دو به اشکال کلینیکی متنوع ظاهر میشود. از میان انواع ضایعات لیکن پلان دو نوع اروزیو و بولوز دردناک میباشند بطوریکه حتی رعایت بهداشت دهان را مختل نموده، افزایش پوسیدگی و بیماری های پریودنتال و خطر وقوع تغییرات بدخیمی را به دنبال دارند. از میان درمانهای موثر تزریق داخل ضایع های تریامسینولون استوناید دارای مزایای درمانهای موضعی در مقایسه با درمانهای سیستمیک میباشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر تزریق 30 میلیگرم تریامسینولون استوناید هفتهای یکبار به مدت 4 هفته به منظور درمان ضایعه و جلوگیری از پیدایش عوارض ناشی از ضایعات لیکن پلان میباشد.
در این مطالعه که از دسته مطالعات مداخلهای و مورد و شاهد میباشد تعداد 20 بیمار بدون سابقه ابتلای بیماری سیستمیک، مبتلا به لیکن پلان اروزیو دهان انتخاب شدند. پس از انجام بیوپسی و تایید ضایعات از تزریق داخل ضایعهای تریامسینولون استوناید به میزان 30 میلیگرم که با 3 میلیلیتر نرمال سالین به نسبت یک چهارم رقیق شده بود به مدت 4 هفته هر هفته یک تزریق در داخل ضایعه استفاده شد. اندازه ضایعات یک هفته و سه ماه پس از آخرین تزریق اندازهگیری شدند. داده ها با بکارگیری نرم افزار SPSS، همچنین آزمون آماری ANOVA با سطح معنیدار 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
تحلیل آماری نشان داد که با گذشت زمان در گروه شاهد افزایش معنی داری در میانگین اندازه ضایعات مشاهده می شود (cm21342/1). در حالی که در گروه آزمایش کاهش معنیدار در میانگین اندازه ضایعات وجود دارد(cm2096/8).
با بررسی داده های بدست آمده از این تحقیق چنین نتیجه گیری می شود که تزریق داخل ضایع های 30 میلیگرم تریامسینولون استوناید هفتهای یکبار به مدت 4 هفته میتواند بهبودی ضایعات لیکن پلان اروزیو را به دنبال داشته باشد که در مقایسه با درمانهای موضعی و سیستمیک دیگر دارای تاثیر بیشتر و عوارض جانبی کمتری میباشد.

دردهای با منشا اندودنتیک از شایعترین مشکلاتی هستند که باعث مراجعه فوری بیمار به دندانپزشک میگردند. با توجه به نقش پدیده های التهابی و ایمونولوژیک در بروز دردهای اندودنتیک، تجویز داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDS) در کنترل دردهای اندودنتیک بسیار موثر است. هدف از این تحقیق بررسی مقایسهای داروی NSAID به نام Celecoxib (مهار کننده Cox-2) با Ibuprofen در کاهش درد ناشی از پریودنتیت حاد اپیکال (Acute Apical Periodontitis) با استفاده از معیار Visual Analogue Scale (VAS) در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی رشت میباشد.
در این مطالعه کلینیکال، تک دوز و دوسوکور، تعداد 30 بیمار دارای درد ناشی از AAP به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری تحت تجویز هر یک از داروهای Celecoxib یا Ibuprofen قرار گرفتند و میزان درد آنها هر 15 دقیقه پس از تجویز دارو تا دقیقه 90 به وسیله معیار VAS سنجیده شد. اطلاعات بدست آمده تحت آزمون آماری Student t قرار گرفتند.
هر دو داروی Celecoxib و Ibuprofen در کلیه مقاطع زمانی باعث کاهش درد بیمار گشتند اما تا مقطع زمانی 75 دقیقه تفاوت معنی داری بین این دو دارو وجود نداشت. تنها در مقطع زمانی 90 دقیقه Celecoxib کاهش درد بیشتری را نسبت به Ibuprofen باعث شد (01/0P<).
با توجه به نتایج بدست آمده از این مطالعه، داروی Celecoxib نسبت به Ibuprofen اثرات بهتری در کاهش دردهای اندودنتیک دارد.

با توجه به اهمیت ترمیم دندانهای مولر بعد از اندو، هدف از این مطالعه آزمایشگاهی تعیین استحکام در برابر شکست دندانهای مولر اندو شده پس از ترمیم با یک نوع کامپازیت رزین مستقیم تحت تاثیر نیروهای بازسازی شده جویدن بود.
در این تحقیق مداخلهای موازی، یک صد و هفده دندان مولر پایین انسان انتخاب شدند. برای نمونه ها درمان ریشه انجام شد. دندانها ابتدا به 3 گروه 39تایی براساس نوع تهیه حفرات مختلف تقسیم شدند: MOD وسیع، MOD وسیع به اضافه کوتاه کردن کاسپهای لینگوال(CCL) و MOD وسیع به همراه کوتاه کردن کاسپهای باکال و لینگوال (CCBL). گروه کنترل شامل 13 عدد دندان سالم بود. پس از ترمیم توسط یک کامپازیت قابل تراکم (Tetric Ceram HB)، هر گروه به 3 زیر گروه 13تایی تقسیم و تحت چرخه های نیرو در دستگاه دهان مصنوعی قرار گرفتند، به ترتیب: بدون هیچ چرخه، یک میلیون و دو میلیون چرخه. سپس نمونه ها در دستگاه اینستران با سرعتmm/min 5 تحت نیروی فشاری شکسته شدند. برای مقایسه میانگین استحکام در برابر شکست گروه های آزمایشی و کنترل از آنالیز واریانس و تست دانکن استفاده شد(05/0=α).
نتایج بررسی حاضر نشان داد که دو متغیرتهیه حفره و زمان بر یکدیگر تاثیر متقابل آماری داشتند (05/0P<). همچنین در حفرات MOD بالاترین استحکام شکست بلافاصله بعد از ترمیم مشاهده شد (kgf 292/338) (05/0P<) که اختلاف آماری قابل ملاحظهای با گروه های چهار (kgf 8691/249) و هشت ساله (kgf 208/210) داشت. کمترین میزان استحکام شکست مربوط به گروه CCBL در ابتدای ترمیم بود (kgf 65/239) (05/0P<). همچنین بالاترین میزان استحکام شکست به گروه CC-L بعد از چهار (kgf 959/299) و هشت سال (kgf 892/290) مربوط بود (05/0P<). در بین تمام گروه ها، گروه کنترل (دندانهای سالم) بالاترین میزان استحکام شکست را نشان داد (kgf 346).
ترمیمهای ادهزیو کامپازیت رزین در دندانهای مولر زمانی که کاسپ لینگوال دندان کوتاه شود میتوانند تا چهار سال پس از ترمیم استحکام در برابر شکستی معادل دندان دست نخورده را دارا باشند.

در حال حاضر استفاده بهتر از منابع انسانی و مادی یکی از اهداف مدیران سازمانهاست. بنابراین توسعه اندیشه اقتصادی در مدیریت سازمانها اهمیت بسیاری دارد. دپارتمانهای آموزشی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. هدف از انجام این مطالعه در درجه اول برآورد هزینه های متوسط سرانه فارغالتحصیلان دوره دکترای عمومی دندانپزشکی در سال 83-1382و در درجه دوم بررسی زیرمجموعه های ایجاد کننده قیمت تمام شده این خدمت و ارائه راه کارهایی جهت کاهش هزینه ها به صورتی که به هدف اصلی یعنی کیفیت آموزش صدمهای وارد نسازد، میباشد.
این مطالعه یک پژوهش توصیفی - کاربردی میباشد که در آن کلیه دانشجویان دوره دکترای عمومی دندانپزشکی در سال تحصیلی 83-1382 به عنوان جامعه آماری بصورت سرشماری تحت بررسی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از یک چک لیست مربوط به هزینه های غیرمستقیم شامل کار و تجهیزات غیرمستقیم که برای همه دانشجویان در همه سالها مشترک بودند و یک چک لیست مربوط به هزینه های مستقیم شامل کار و تجهیزات مستقیم که برای همه دانشجویان هر سال تحصیلی به تفکیک تنظیم و بررسی میشد، جمعآوری گردید. به این هزینه ها هزینه های عمرانی تعمیرات و هزینه های قسمتهای ستادی و استهلاک نیز اضافه و در نهایت قیمت تمام شده دوره دکتری عمومی دندانپزشکی محاسبه گردید.
در مورد قسمت کار مستقیم و غیرمستقیم، هزینه دروس تئوری و عملی به ازای یک دانشجو و هزینه های مواد و وسایل مصرفی نیز به ازای هر ترم محاسبه گردید. لازم به ذکر است که در مورد هزینه های قسمتهای ستادی به ازای هر دانشجو در سال تحصیلی 83-1382 هزینه های مربوط به معاونت آموزشی، معاونت پژوهشی، معاونت دانشجویی، معاونت پشتیبانی، ستاد مرکزی، EDC، فعالیت فرهنگی و فوق برنامه دانشجویان، ورزش دانشجویان، نظام محیط زیست، پشتیبانی آموزش و پژوهش (کتابخانه و اینترنت)، خدمات رفاهی دانشجویان، تحقیقات اجتماعی سیاسی، تحقیقات فرهنگی آموزشی، تحقیقات دانشگاهی، تعمیرات و تجهیزات دانشگاهی، محوطهسازی و آبرسانی و وسایل کمک آموزشی محاسبه شده اند. در مورد هزینه های استهلاک به ازای هر دانشجو، استهلاک ساختمان دانشکده دندانپزشکی، ساختمانهای ستادی، اثاثیه اداری دانشکده و ساختمان ستادی، تجهیزات دندانپزشکی و وسایل نقلیه محاسبه شده است.
براساس یافته های این تحقیق کل قیمت تمام شده دوره دکتری عمومی دندانپزشکی در دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی در سال تحصیلی 83-82 به تفکیک سال تحصیلی عبارت است از: 917/647/23 سال اول، 083/829/23 سال دوم، 276/267/35 سال سوم، 533/126/53 سال چهارم، 587/409/48 سال پنجم و 048/762/36 سال ششم.
قیمت تمام شده دوره تحصیلی دکترای عمومی دندانپزشکی در دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی در سال تحصیلی 83-1382 بطور متوسط 474/050/221 ریال بوده است.

بیماری های پریودنتال امروزه از شایعترین بیماری های دهان و دندان بوده، از شایعترین علل از دست رفتن دندانها در گروه سنی پس از 35 سال به حساب میآیند؛ با توجه به کمبود اطلاعات در این زمینه در ایران، هدف از تحقیق حاضر بررسی وضعیت سلامت و بیماری لثه با استفاده از شاخص CPI در دو گروه سنی 19-15 و 44-35 سال در استان تهران در سال 1380 بود.
مطالعه توصیفی حاضر از نوع مقطعی بوده، بر روی 1200 نمونه در دو گروه سنی که به روش تصادفی خوشهای ساده در 30 خوشه (25 شهری- 5 روستایی) با طبقه بندی سیستماتیک خطی انتخاب شدند، انجام پذیرفت. شاخصهای مورد بررسی، شاخص CPI، پلاک ایندکس در گروه 19-15 سال، مصرف دخانیات در گروه سنی 44-35 سال، سن، جنس، محل سکونت و میزان تحصیلات بود. پس از ورود اطلاعات توسط نرم افزار EPI ver6 وضعیت پریودنتال در دو گروه سنی بررسی شده، رابطه بین CPI و PI با سن و جنس، محل سکونت، میزان تحصیلات و مصرف دخانیات با استفاده از آزمون کی - دو مورد بررسی قرار گرفت.
در گروه 19-15 سال، 5/10% دارای پریودنشیم سالم، 4/30% دارای خونریزی لثه، 8/33% دارای جرم دندانی، 1/24% دارای پاکت کمعمق و 2/1% دارای پاکت عمیق بودند. همچنین شایعترین وضعیت پلاک ایندکس وجود پلاک میکروبی در بیش از 2/1 سطح دندانی با فراوانی 5/82% بود. در گروه 44-35 سال، 1% پریودنشیم سالم، 3/8% خونریزی لثه، 9/31% دارای جرم، 6/38% پاکت کمعمق و 4/16% پاکت عمیق مشاهده شد و کد x میزان 8/3% را نشان میدهد.
در گروه اول با آموزش بهداشت میتوان از بسیاری از مشکلات پیشگیری نمود. در گروه سنی دوم این بیماری بسیار شایع میباشد. با توجه به افزایش میزان پاکتهای عمیق نیاز به خدمات تخصصی پریودنتال وجود دارد.

امروزه در کنار افزایش عمر متوسط افراد، بیماری های مزمن نیز زیاد شده اند. استفاده از داروهای مختلف جهت کنترل این بیماری ها میتواند موجب تداخل در امور دندانپزشکی شود. بنابراین این تحقیق با هدف بررسی وضعیت مصرف داروهای شایع در بیماران مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان و دندان دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی در سال تحصیلی 81-1380 صورت گرفت.
این مطالعه توصیفی، اپیدمیولوژیک و مقطعی (cross sectional) بر روی 600 نفر از مراجعین به بخش تشخیص دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی صورت گرفت. نوع نمونه‎گیری به صورت تصادفی ساده (SRS) و جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه و تکمیل آنها توسط مصاحبه‎گر خاص انجام گرفت. متغیرهای مورد نظر در مطالعه حاضر شامل سن، جنس و مصرف داروها بودند.
یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که از میان 600 فرد شرکت کننده در تحقیق 337 نفر (56%) زن و 263 نفر(44%) مرد بودند. کمترین افراد در محدوده سنی 75-65 سال قرار داشتند و بیشترین گروه سنی نیز شامل 35-25 سال (36%) بود. حدود 3/38% از کل جمعیت دارو مصرف می‎کردند که البته شیوع داروهای مصرفی به دلیل اینکه برخی افراد بیش از یک دارو مصرف می‎کردند به 3/56% رسید. شایع‎ترین داروهای مصرفی در کل جمعیت مورد مطالعه به ترتیب NASID ها، مسکن‎ها، آرام‎بخش‎ها، آنتی‎هیستامین‎ها و آنتی‎بیوتیک‎ها بودند. داروهای گوارشی، قلبی، فشار خون و تیروئید در رده بعدی قرار گرفتند.
نتیجه گیری: با توجه به مصرف بالای داروها در بیماران نیازمند به درمانهای دندانپزشکی و نیز احتمال وجود تداخلات دارویی در داروهای مصرفی با داروهای بی‎حسی دندانپزشکی، یک دندانپزشک باید با مکانیسم عمل داروهای مختلف و اورژانس‎های احتمالی کاملا آشنا باشد.

پزشکی مبتنی بر شواهد (Evidence-based medicine) براساس تعریف عبارت است از یافتن، ارزیابی و استفاده از نتایج پژوهشهای جدید به صورت سیستماتیک و براساس تجارب کلینیکی(1). در قسمت اول این مجموعه به بررسی تاریخچه پزشکی مبتنی بر شواهد، همچنین روش های ارزیابی سیستماتیک شواهد پرداخته شد. در این قسمت مکانهای جستجوی شواهد مورد بررسی قرار میگیرند.
محققان مراحل مختلفی برای اعمال روش پزشکی مبتنی بر شواهد در کلینیک تعریف کردهاند. اولین مرحله شناسایی نیاز به شواهد در مورد بیماری خاص و تبدیل آن به یک سوال کلینیکی روشن میباشد. این سؤال میتواند در ارتباط با تشخیص، پیشآگهی، درمان بیماری خاص، عوارض مرتبط با آن، کیفیت یا صرفهجویی های حاصل از مراقبت بیماران مطرح شود. گام بعد جستجوی پیشینه های پزشکی برای یافتن مقالات پژوهشی مرتبط با سوال فوق است. این مقالات باید از جهت کیفیت، روایی و کاربرد در کلینیک ارزیابی گردند. از آنجا که بسیاری از تحقیقات منتشر شده ارتباطی با موضوع مورد جستجو نداشته و متدولوژی روشن و دقیقی در جوابگویی به سوالهای کلینیکی ندارند فرآیند ارزیابی مقالات اهمیت خاصی می یابد. کلینیسینها پس از تجزیه و تحلیل اطلاعات موجود باید نحوه عملکرد خود در برخورد با شواهد را تعیین کنند. در صورتی که این شواهد از اعتبار لازم برخوردار نباشند...