علل و نتایج ویترکتومی در خون ریزی خود به خودی غیر دیابتی زجاجیه

تعیین علل، نتایج بینایی و آناتومیک و عوارض ویترکتومی در خون ریزی غیرترومایی و غیر دیابتی زجاجیه (NDVH) در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید دکتر لبافی نژاد طی سال های 1372-82.
روش پژوهش: پرونده همه بیمارانی که طی مدت مزبور به علت NDVH غیر ترومایی، ویترکتومی شده و حداقل 6 ماه پی گیری شده بودند؛ از نظر ویژگی های فردی و نتایج معاینات قبل و بعد از جراحی مورد بررسی قرار گرفتند.
مطالعه بر روی 50 چشم (54.2 درصد چشم راست) از 49 بیمار (51 درصد مرد) با میانگین سنی 62.7±10.3 سال (35-87 سال) انجام شد. متوسط حدت بینایی قبل از عمل، 2.36±0.52 لوگمار بود. بر اساس مشاهدات حین عمل، شایع ترین علل NDVH غیر ترومایی عبارت بودند از انسداد شاخه ای سیاهرگ شبکیه (56 درصد)، انسداد سیاهرگ مرکزی شبکیه (16 درصد)، نورگ زایی مشمیه (12 درصد) و جدا شدگی خلفی زجاجیه همراه با پارگی شبکیه، بیماری ایلز (Eales)، ویتریورتینوپاتی مادرزادی خانوادگی و سندرم ترسون (هر کدام 4 درصد). در معاینه 6 ماه بعد از عمل، متوسط حدت بینایی 1.38±0.72 لوگمار بود که نسبت به دید قبل از عمل، افزایش معنی داری داشت (P<0.0001). شایع ترین علل کاهش بینایی قابل تشخیص در معاینه 6 ماه بعد از عمل، عبارت بودند از تغییرات پیگمانته ماکولا (26 درصد)، آتروفی عصب بینایی (16 درصد)، کدورت شدید عدسی (12 درصد) و غشای روی شبکیه ای (8 درصد).
به رغم افزایش معنی دار آماری در حدت بینایی بعد از ویترکتومی، در اغلب موارد خون ریزی غیرترومایی و غیر دیابتی زجاجیه، به علت پاتولوژی ماکولا ناشی از عامل زمینه ای خون ریزی، بهبود بالینی قابل توجهی در حدث بینایی مرکزی رخ نخواهد داد.