بررسی سطح کارنیتین آزاد سرم در مردان هیپرتری گلیسریدمیک در مقایسه با مردان سالم (نورمولیپیدمیک)

نظر به اهمیت هیپرلیپیدمی به عنوان یکی از مهمترین عوامل خطرساز بیماری های قلبی و نقش اساسی کارنیتین در متابولیسم لیپیدها، مطالعه حاضر با هدف تعیین سطح کارنیتین آزاد سرم در مردان هیپرتری گلیسریدمیک در مقایسه با مردان سالم صورت گرفت. در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، سطوح کارنیتین آزاد و لیپیدهای سرم و نیز متوسط دریافت روزانه کارنیتین، پروتیئن حیوانی و ریزمغذی های موثر در بیوسنتز کارنیتین، در 31 مرد هیپرتریگلیسریدمیک در مقایسه با 31 مرد سالم (نورمولیپیدمیک) ارزیابی گردید.

اندازهگیری سطح کارنیتین آزاد سرم با استفاده از کیت آنزیماتیک و توسط اسپکتروفتومتر uv / vis و بررسی دریافت مواد غذایی به روش یاد آمد 24 ساعت و یادداشت غذایی انجام پذیرفت.

میانگین کارنیتین آزاد سرم در گروه هیپرتری گلیسریدمیک به طور معنی داری بالاتر از میانگین این متغیر در گروه سالم بود، به ترتیب65/2 ± 36 / 73 در مقابل 67/3 ± 30/44 میکرو مول در لیتر (001/0p <). بین میانگین دریافت روزانه کارنیتین و مواد مغذی موثر در بیوسنتز آن در گروه هیپرتری گلیسریدمیک در مقایسه با گروه سالم، تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد.

براساس نتایج، میتوان چنین نتیجه گیری نمود که بالاتر بودن سطح سرمی کارنیتین آزاد در افراد هیپرتری گلیسریدمیک، ناشی از تفاوت در دریافت روزانه کارنیتین و یا پیشسازهای آن نبوده، افزایش سطح سرمی این متغیر را میتوان واکنش تطابقی بدن به صورت افزایش احتمالی در بیوسنتز کارنیتین، افزایش آزادسازی آن از ذخائر بافتی و یا کاهش احتمالی در دفع ادراری آن در پاسخ به افزایش لیپیدهای سرم دانست. انجام مطالعات بعدی جهت تعیین مکانیسم افزایش سطح کارنیتین آزاد در بیماران هیپرتری گلیسریدمیک و نیز بررسی تاثیر مکمل یاری با L- کارنیتین در این بیماران مفید به نظر می رسد.