مقایسه نتایج زودرس آنژیوپلاستی عروق کرونر در Chronic Total Occlusion با و بدون وجود Bridging Collateral Vessels

هدف این مطالعه، بررسی اثرتشکیل پل درعروق فرعی[Bridging Collateral Vessels (BCVs)] بر میزان موفقیت آنژیوپلاستی در موارد انسداد مزمن و کامل عروق کرونر [Chronic Total Occlusion (CTO)] می باشد. در آنژیوپلاستی عروق کرونر در موارد CTO، تقسیم بندی شکل ضایعات ممکن است در ارزیابی میزان موفقیت آنژیوپلاستی مفید باشد. در مورد نقش BCVs در میزان موفقیت آنژیوپلاستی در CTO اختلاف نظرهایی وجود دارد.
77 بیمار که آنژیوپلاستی آن ها در ضایعات CTO صورت گرفته بود، وارد این مطالعه شدند. این بیماران به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول که شامل 27 بیمار بود، BCVs وجود داشت و در گروه دوم (50 بیمار) بیماران فاقد BCVs بودند.
در 11 بیمار از گروه اول و 41 بیمار از گروه دوم، آنژیوپلاستی با موفقیت همراه بوده است (7/40 درصد در مقابل 82 درصد، 0002/0p= و 9/3 = خطر نسبی، با حد اطمینان 95 درصد، 7/1 تا 4/6). از 52 بیمار با آنژیوپلاستی موفقیت آمیز، در بیمارانی که طول مدت انسداد در آن ها کم تر از 3 ماه تخمین زده شد، میزان نتایج موفقیت آمیز بیش از بیمارانی بود که طول مدت انسداد، بیش از 3 ماه بوده است (5/63 درصد در مقابل 5/47 درصد، 0001/0p= و 8/1 = خطر نسبی، با حد اطمینان 95 درصد، 3/1 تا 6/2). وجود یک شاخه فرعی که فاصله ≥ 2 mm از نقطه انسداد رگ داشته باشد، یکی از عوامل پیشگویی کننده برای عدم موفقیت آنژیوپلاستی بوده است (0007/0p=، 9/2 = خطر نسبی، با حد اطمینان 95 درصد، 5/1 تا 6/5).
در هنگام آنژیوگرافی عروق کرونر، شکل ضایعات ساختمانی در CTO می تواند در ارزیابی هدایت موفق آنژیوپلاستی مفید باشد. یکی از آن ها وجود BCVs می باشد که به نظر می رسد ارتباطی معکوس با میزان موفقیت آنژیوپلاستی داشته باشد.