تاثیر آموزش فرهنگ دینداری بر میزان افسردگی

از اهداف اساسی مذاهب الهی ارتقای سطح بهداشت روانی جامعه و اصلاح روابط بین فردی است. تحقیقات نشان داده اند در صورتی که برای تقویت بعد که پیشگیری در بهداشت روانی (اولیه و یا ثانویه) از برنامه های مذهبی و آموزش آنها کمک گرفته شود معلمین به عنوان یکی از گروه های تاثیرگذار و تاثیرپذیر در جامعه می توانند با استفاده از راهبردهای فرهنگی و مذهبی با افسردگی مقابله نمایند.
پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است. جامعه مورد پژوهش شامل معلمان مدارس راهنمایی تحصیلی دخترانه شهر تهران بود. 40 نفر معلم مؤنث ساکن تهران، دارای تحصیلات لیسانس در سنین 30 تا 40 سال با تشخیص افسردگی بدون مصرف دارو در طول تحقیق با کسب اجازه از پزشک مربوطه به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها دو پرسشنامه، شامل پرسشنامه هامیلتون دارای 24 سؤال مربوط به اختلالات خلق (بعد افسردگی) و پرسشنامه محقق ساخته جهت بررسی مشخصات فردی و تغییرات خلق از نظر افسردگی و اقدامات غیردارویی برای کاهش میزان افسردگی بود.
نتایج نشان داد 90 درصد از واحدهای مورد پژوهش از به کار بردن روش های غیر دارویی (مذهبی) از قبیل انجام فرایض دینی (نماز، روزه، مناجات) جهت تسکین (کاهش) افسردگی راضی بودند. 5/92درصد از آموزش منظم فرهنگ دینداری رضایت داشتند. 80 درصد آموزش استاد خاص را عامل مؤثر در گرایش به فرهنگ دینداری می دانستند. 55 درصد پس از انجام عبادت ها احساس آرامش بهتری داشتند. پس از شرکت در کلاس های ویژه آموزش فرهنگ دینداری بین میانگین نمرات پیش آزمون (48/28=) و میانگین نمرات پس آزمون (05/10=) اختلاف معنادار مشاهده شد (000/0=p).
با نتایج این پژوهش تاثیر آموزش فرهنگ دینداری بر التیام حالاتی نظیر دل شوره، غمگینی، ناامیدی، بی خوابی، بی اشتهایی و هم چنین افسردگی ثابت شد. بنابراین با انجام برخی فرایض دینی نظیر نماز خواندن، نوعی از آرام سازی و یا حس خوب در نزد فرد تقویت می شود.