بررسی گونه های شیگلا و مقاومت دارویی آن در مبتلایان من اسهال خونی

اسهال خونی یکی از بیماری های حاد دستگاه گوارش و شیگلا یکی از عوامل مهم اسهال خونی در کشور می باشد. تنوع عوامل ایجادکننده بیماری (گونه های شیگلا) و بروز مقاومت دارویی، انتخاب آنتی بیوتیک مناسب برای درمان شیگلوزیس را با مشکل مواجه می سازد. مطالعه حاضر با هدف تعیین گونه های شیگلا و مقاومت دارویی در مبتلایان به اسهال خونی انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، 140 بیمار مبتلا به اسهال خونی حاد مراجعه کننده به مراکز بهداشتی، درمانی شهری و روستایی و خانه های بهداشت شهرستان نهبندان (واقع در استان خراسان جنوبی) انتخاب و نمونه مدفوع آنان پس از انتقال به آزمایشگاه در بیرجند مورد آزمایش کشت و آنتی بیوگرام قرار گرفت. کشت بر اساس روش های استاندارد سازمان جهانی بهداشت، در محیط کشت ائوزین متیلن بلو و شیگلا- سالمونلا آگار انجام شد و برای تعیین حساسیت میکروبی از روش دیسک دیفوزیون استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمونهای Chi-Square و آزمون دقیق Fisher در سطح معنی داری 05/0P≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
از 140 بیمار مورد بررسی 35 نفر (25%) از نظر شیگلا مثبت بودند. بیشترین فراوانی، گونه شیگلا فلکسنری با 30 مورد (7/85%) و بعد از آن به ترتیب شیگلا بوئیدی 4 مورد (4/11%) و شیگلا سونئی 1 مورد (9/2%) بود. گونه های شیگلا در دو جنس و نیز در رده های مختلف سنی تفاوتی نداشت. تمام سوش های شیگلا نسبت به سیپروفلوکساسین و نالیدیکسیک اسید و 7/85% موارد نسبت به سفیکسیم حساس بودند ولی فقط 20% سویه های شیگلای مورد بررسی نسبت به کوتریموکسازول حساس بودند.
با توجه به نتایج حاصل از مطالعه، استفاده از داروی نالیدیکسیک اسید به دلیل ارزانتر بودن و کم عارضه بودن و موجود بودن در مراکز بهداشتی، درمانی به عنوان درمان خط اول در اسهال های شیگلایی منطقه توصیه می شود.