اتصال و تکثیر سلول های فیبروبلاست و کراتینوسیت اسب درون چسب فیبرین

بررسی امکان استفاده از فیبرینوژن استخراج شده از خون اسب در تهیه چسب فیبرین و اثرات آن بر روی سلول های فیبروبلاست و کراتینوسیت اسب مورد مطالعه قرار گرفته است. فیبرینوژن توسط روش رسوب گلایسین (Glycine precipitation technique) از پلاسمای اسب ها جدا گردید. سلول های فیبروبلاست توسط روش کشت قطعات بافتی (Explant culture) از پوست ناحیه گردن و سلول های کراتینوسیت توسط روش های هضم آنزیمی (enzyme digestion) از پوست ناحیه لب در هر یک از اسب ها جدا شدند. سپس مجموعه فیبرینوژن و سلول های فیبروبلاست و کراتینوسیت خودی اسب جداگانه توسط ترومبین گاوی و گلوکونات کلسیم و اسید ترانگزامیک در یک پلیت کشت سلولی ریخته شده و به صورت همگن منعقد شده و سلول ها به مدت شش روز مورد بررسی قرار گرفتند. سلول های فیبروبلاست در روز دوم از حالت مدور در آمده و کاملا دوکی و کشیده شده بودند، این موضوع در تمام ضخامت چسب فیبرین قابل مشاهده بود. در این زمان سلول های کراتینوسیت به صورت مسطح شده در محل اتصال چسب فیبرین به کف پلیت مشاهده شدند. هر دو نوع سلول بعد از سه روز تکثیر یافته بودند. فیبرینوژن استحصال شده از خون اسب توسط روش رسوب گلایسین به عنوان یک داربست قادر به حمایت از رشد و تکثیر سلول های فیبروبلاست اسب در تمام ضخامت آن بود. رشد و تکثیر سلول های کراتینوسیت اسب در سطح بین پلیت کشت سلولی و چسب فیبرین مشاهده می شود که نشاندهنده اثر مثبت فیبرین در رشد و تکثیر سلول های کراتینوسیت و یا دستکم عدم اثر منفی و تداخل در رشد و تکثیر می باشد.