بکارگیری تکنولوژی های ژنومیکس و پروتئومیکس در تشخیص زود هنگام سرطانهای دستگاه تولید مثل

پیشرفت های زیست شناسی مولکولی در دهه اخیر به بالا بردن درک محققین از تقابل پیچیده تغییرات ژنتیکی، رونویسی و ترجمه در سرطان های انسانی کمک کرده است. این تغییرات مولکولی اساس تکنیک های کارآمد و رو به رشد شناسایی سرطان بوده که به مقادیر میکروسکوپی از نمونه بیمار نیاز دارند. برش های در اندازه میکرو توسط لیزر امکان تهیه و جداسازی جمعیت های خالص سلولی از بافت توموری و استروما را بوجود آورده اند تا بتوان تفاوت های نامحسوس در RNA و بیان پروتئین را شناسایی کرد. بررسی مقایسه ای این تفاوتها بین بافت های سالم، پیش تهاجمی و تهاجمی با استفاده از برنامه های قدرتمند بیوانفورماتیک، امکان شناسایی مارکرهای نوین در تومورها، شناسایی مسیرهای پیچیده پروتئینی و گسترش روش های درمان با اساس مولکولی را ایجاد کرده است. ادامه پیشرفت در روش های نوین میکروتکنولوژی کارآمد امکان بررسی سریع نمونه بیمار و به دنبال آن شناسایی توسط روش های نوین تشخیصی، درمان و ردیابی طیف وسیعی از سرطان های انسانی را فراهم کرده است.
همچنین در سال های اخیر پیشرفت های چشمگیری در ابزارهای جدید برای آنالیز محتوای پروتئینی سلولها، خون و سایر مایعات بدن، حاصل شده است. آنالیز محتوای پروتئینی امکان شناسایی علائم پروتئینی در سرطان را افزایش می دهد. آنالیز اسپکتروسکوپی SELDI-TOF با یک روش آنالیتیکی بیوانفورماتیکی پیشرفته ارتباط داده می شود تا الگوی پروتئومیکی تفکیکی بهینه ای بدست آید. این فن آوری امروزه به طور گسترده در آزمایشگاه ها در کل دنیا به منظور شناسایی بیومارکرهایی برای تشخیص زودرس انواع سرطان، خصوصا سرطان های پستان و دستگاه تولید مثل مانند سرطان تخمدان، پروستات، دهانه رحم و آندومتر بکار گرفته می شود.