بررسی تاثیر طب فشاری با مچ بند بر تهوع و استفراغ حاملگی

با توجه به شیوع تهوع و استفراغ حاملگی NVP(Nausea and Vomiting of Pregnancy) و عوارض شناخته شده آن و گزارشات مبنی بر اثر درمانی طب فشاری بر NVP، این مطالعه با هدف تعیین اثر طب فشاری با مچبند بر تهوع و استفراغ حاملگی در درمانگاه های شهر اردبیل، سال 1384 انجام گرفت.
این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی یکسو کور روی 75 نفر خانم مبتلا به NVP انجام شد. زنان شرکت کننده واجد شرایط پس از همسان سازی از نظر شدت تهوع و استفراغ و سن حاملگی، بطور تصادفی در سه گروه 25 نفری مورد، دارونما و شاهد قرار گرفتند. گروه ها شامل گروه مورد، مچبند با دکمه فشاری به نقطه پ-6، گروه دارونما، مچ بند بدون فشار به نقطه پ-6 و گروه شاهد، بدون مداخله بودند. علایم تهوع و استفراغ با استفاده از پرسشنامه دو بار در روز به مدت 6 روز سنجیده شد. در سه روز اول هر سه گروه بطور یکسان و بدون مداخله و در سه روز دوم با درمان، دارونما و یا بدون مداخله پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. علایم NVP در روزهای قبل از درمان و طول دوره درمان ثبت و مقایسه دوبه دو با آزمون های آنالیز واریانس و ویلکاکسون و توکی وکروسکال والیس تجزیه و تحلیل آماری شد.
میانگین سنی زنان شرکت کننده گروه های (مورد 3/92 ± 24/3، دارونما 4/32± 24/9و شاهد (3/38 25/4± سال) سن بارداری گروه های (مورد 2/84 ±12/4، دارونما 3/19 ±12/9 و شاهد 2/81 ±12/4هفته) تعداد حاملگی گروه های (مورد 1/7، دارونما 1/6 و شاهد1/4 دفعه)، سطح تحصیلات، شغل، تعداد زایمان و نحوه رعایت رژیم غذایی بین گروه های مطالعه تفاوت آماری معنی داری نداشتند. میانگین نمره شدت تهوع گروه مورد از 18/61±25/1 به 11/06 ±12/0، گروه دارونما از 14/67± 22/8 به 12/31 ± 16/1 و گروه شاهد از 7/48 ±16/3 به 8/92 ± 17/5 تغییر یافت. میانگین دفعات استفراغ گروه مورد از 3/33 ±3/1 به66/1 ±1/5، گروه دارونما از4/30 ±3/1 به 3/68 ±1/9 و گروه شاهد از2/28 ±1/2 به 1/44 ±41/4 رسید. تفاوت میانگین نمره شدت تهوع قبل و طول دوره درمان در گروه مورد بیشتر از گروه دارونما(p<0/043)و در گروه دارونما بیشتر از گروه شاهد بود (p<0/009). تفاوت میانگین دفعات استفراغ در گروه مورد و دارونما بیشتر از گروه شاهد (p<0/009) ولی تفاوت بین گروه های مورد و دارونما معنی دار نبود.
مچ بند با دکمه فشاری در کاهش شدت تهوع نسبت به دارونما و شاهد موثر بود. مچ بند فشاری در کاهش دفعات استفراغ نسبت به گروه دارونما بی اثر ولی نسبت به گروه شاهد موثر بود. بنابراین مچ بند بدون فشاربه نقطه پ-6 نیز در کاهش علایم NVP موثر بوده ولی تاثیر آن به اندازه مچ بند فشاری با فشار به نقطه پ-6 نیست. با توجه به شایع بودن NVP و عوارض مصرف داروها و موثر بودن طب فشاری، استفاده از مچ بند در خانم های مبتلا بهNVP پیشنهاد می گردد.