بررسی ارتباط بین نقطه نزدیک تقارب با علایم دوچشمی هنگام دید نزدیک

اختلالات دید دوچشمی از شایعترین اختلالات بینائی می باشد که با علائم متعددی مانند سر درد، استنوپی، چشم دردو دوبینی گذرا همراه است. به دلیل شیوع بالای این اختلال یک معاینه منظم یا برنامه غربالگری بینایی با استفاده از تستهایی مانند ارزیابی نقطه نزدیک تقارب جهت بررسی این اختلالات لازم است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین مقدار نقطه نزدیک تقارب با مشکلات دید دوچشمی نزدیک میباشد.
در این مطالعه مقطعی تعداد 124 نفر از دانشجویان رشته های مختلف دانشکده پیراپزشکی و بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مشهد به صورت تصادفی ساده انتخاب و در فاصله زمانی دی ماه 1384 تا تیر ماه 1385 مورد بررسی قرار گرفتند. افراد بر اساس گزارش خود به دو گروه علامتدار و بدون علامت از نظر دید دوچشمی تقسیم شدند. تیز بینی با چارت اسنلن، عیوب انکساری به روش رتینوسکوپی (و در صورت لزوم با استفاده از داروی سیکلوپنتولات 1 درصد) و نقطه نزدیک تقارب با استفاده از یک حرف E با اندازه 9/6 از چارت اسنلن کوچک شده تعیین شد. داده ها در نرم افزار SPSS.13 و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون من ویتنی و منحنی ROC) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
از 124 فرد شرکت کننده 60% (75نفر) دختر و 40% (49نفر) پسر بودند. در این مطالعه 82 نفر (1/61%) بدون علامت و 42 نفر (9/33%) نفر علامتدار بودند و متوسط میزان نقطه نزدیک تقارب در گروه بدون علامت 95/3±4/8 و در گروه علامت دار01/5±7/11 سانتی متر بود.آزمون غیرپارامتری من ویتنی اختلاف معنی داری بین نقطه نزدیک تقارب در افراد علامتدار و بدون علامت نشان داد (001/0(P<. به منظور یافتن نقطهای از نقطه نزدیک تقارب از منحنی ROC استفاده شدکه نقطه برش معادل 5/9 سانتیمتر بدست آمد.
باتوجه به شیوع اختلالات دید دوچشمی بویژه در دانشجویان، ارزیابی این فاکتور نقش مهمی در شناسائی افراد علامتدار خواهد داشت. بنابراین پیشنهاد می شود که نقطه نزدیک تقارب بویژه در افرادی که مدت زمان طولانیتری مشغول کار با دید نزدیک هستند، حتما ارزیابی شود. در غربالگری اختلالات دید دوچشمی نقطه برش 5/9 سانتی متر برای نقطه نزدیک تقارب توصیه میشود.