بررسی اپیدمیولوژیک دندانهای آسیب دیده قدامی و عوامل مرتبط با آن در دانش آموزان 11 - 7 ساله شهر هویزه در سال 1382

ضربه وارده به دندانهای قدامی یکی از مشکلات شایع در کودکان و نوجوانان می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی فراوانی آسیب های دندانی قدامی و عوامل وابسته به آنها در دانش آموزان11-7 ساله مدارس دخترانه و پسرانه شهر هویزه در سال 82 به الگویی از شیوه پیشگیری از آسیب وارده به دندانهای قدامی در این ناحیه دست یابیم.
تحقیق حاضر که یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد از طریق معاینه 382 نفر از دانش آموزان 11-7 ساله که شامل 200 نفر پسر و 182 نفر دختر بوده صورت گرفته و معاینه کلینیکی و تکمیل پرسشنامه برای هر یک از نمونه ها انجام گرفت و اطلاعات موجود از طریق آزمون همبستگی و مجذورکای تجزیه و تحلیل گردید.
وقوع انواع صدمات در پسرها(2/67درصد) بیش از دختران (8/32درصد) بود. بالاترین شیوع ضربه در پسران در سن 10 سالگی(5/39درصد) و پایین ترین شیوع ضربه در سن 8 سالگی(3/9درصد) بود. بالاترین شیوع ضربه در دختران 9 سالگی(1/38درصد)و پائین ترین شیوع ضربه در سن 8 سالگی(5/9درصد) بود. شایعترین دندان آسیب دیده در هر دو جنس ثنایای میانی فک بالا(75درصد)و کمترین دندان آسیب دیده، ثنایای طرفی فک پائین (1/3درصد)بود. شیوع صدمات دندانی درکودکان دارای اکلوژن Class II(9/60درصد) بیش از انواع دیگر بود. شیوع صدمات دندانی در افراد فاقد پوشش لبی (61درصد) بیش از افراد دارای پوشش لبی (39درصد) بود. شیوع صدمات دندانی در افراد با Over jet افزایش یافته (3/56درصد)بیش از انواع دیگر بود. 3/1 انسیزالی (61درصد)شایع ترین ناحیه صدمه دیده در دندانهای آسیب دیده را بخود اختصاص داد. شایعترین نوع شکستگی در دندانهای صدمه دیده شکستگی مینا وعاج (8/57درصد)بود.
براساس نتایج حاصله میزان صدمه دندانی در هر دو جنس قابل توجه بوده و نیاز به برنامه ریزی های پیشگیری کننده وجود دارد.